Wednesday, July 13, 2016


စစ္ေရးတင္းမာတဲ့အတြက္ ရြာသား ၃ဝဝ ေက်ာ္ သီေပါကိုထြက္ေျပးလာ 

 

ရွမ္းျပည္နယ္ေျမာက္ပိုင္း သီေပါၿမိဳ႕နယ္ မန္လြယ္ေက်းရြာအနီးတ၀ိုက္မွာ တအာင္းတပ္မေတာ္ TNLA နဲ႔ ရွမ္းျပည္ျပန္လည္ထူေထာင္ေရးေကာင္စီ RCSS/SSA တုိ႔ စစ္ေရးတင္းမာေနတာေၾကာင့္ မန္လြယ္ ရြာသား ၃၀၀ ေက်ာ္ဟာ ၿပီးခဲ့တဲ့ ဇူလိုင္လ ၈ရက္ေန႔ကစၿပီး သီေပါၿမိဳ႕ ရတနာေရႊဂူ ဘုန္းေတာ္ႀကီးေက်ာင္းမွာ ခိုလႈံေနၾကပါတယ္။
မန္လြယ္ေက်းရြာက ရြာလံုးကၽြတ္ ထြက္ေျပးလာၾကတာျဖစ္ၿပီး ဒုကၡသည္ေတြအတြက္ စားနပ္ ရိကၡာေတြ လိုအပ္ေနတယ္လို႔ ဒုကၡသည္ေတြကို အကူအညီေပးေန တဲ့ ျပည္သူ႔လႊတ္ေတာ္ ကိုယ္စားလွယ္ ေဒၚနန္းမိုး က ေျပာပါတယ္။
"အခုဟာ အလွဴရွင္လည္း မရွိဘူးေလ၊ အမတို႔ မေန႔ကသြားေတာ့ လူအေယာက္ေပါင္း ၃ဝဝ ေက်ာ္ စားဖို႔ က ႏွစ္ေသာင္းပဲ ရွိေတာ့တယ္ေပါ့ေနာ္၊ သူတို႔အဓိက လိုအပ္တာကေတာ့ က်န္တာထက္ စားဖို႔ေသာက္ဖို႔က အရမ္းခက္ခဲေနတယ္၊ ထမင္းသံုးနပ္ နပ္မွန္ေအာင္စားဖို႔ အရမ္းကိုလိုအပ္ေနတယ္"
မန္လြယ္ရြာသူ ရြာသားေတြဟာ ၿပီးခဲ့တဲ့ေမလကလည္း RCSS/SSA နဲ႔ TNLA တို႔တိုက္ပဲြေတြေၾကာင့္ ထြက္ေျပးလာၾကၿပီး သီေပါၿမိဳ႕ ေဘာ္ႀကိဳဘုရား ႀကီးေက်ာင္းတုိက္မွာ တစ္လနီးပါးၾကာ ခိုလႈံခဲ့ၾက တာျဖစ္ပါတယ္။ နယ္ေျမတည္ၿငိမ္မႈွရွိေနၿပီဆုိတာေၾကာင့္ ေနရပ္ျပန္သြားတာ တစ္လအၾကာမွာ အခုလိုဒုတိယအႀကိမ္ ထြက္ေျပးလာရတာျဖစ္တယ္လို႔ ေဒၚနန္းမိုးက ေျပာပါတယ္။
ဒုကၡသည္ေတြရဲ့ ေျပာျပခ်က္အရ TNLA နဲ႔ RCSS/SSA တပ္ေတြဟာ မန္လြယ္ရြာတ၀ိုက္မွာ ပစ္ခတ္မႈေတြ ရွိေနသလို ႏွစ္ဖက္တပ္ေတြကို ေဒသခံေတြက ရိကၡာေထာက္ပံ့ေပးေနရတယ္လို႔ သိရေၾကာင္း ေဒၚနန္းမိုး က ေျပာပါတယ္။ ဒုကၡသည္ ၃၀၀ ေက်ာ္ထဲမွာ ေမြးကင္းစကေလးအပါအ၀င္ ကေလးငယ္ တစ္ရာေက်ာ္ပါ၀င္ၿပီး က်န္းမာေရးဦးစီးဌာနက က်န္းမာေရးေစာင့္ေရွာက္မႈေတြ ေပးေနပါတယ္။
ရွမ္းျပည္နယ္အစိုးရအဖဲြ႔က သီေပါၿမိဳ႕နယ္က စစ္ေဘးဒုကၡသည္ေတြအတြက္ ၿပီးခဲ့တဲ့ေမလက လွဴဒါန္းတဲ့ ေငြက်ပ္ သိန္းတစ္ရာကို အလွဴေငြလက္ခံထားတဲ့ ၿမိဳ႕နယ္အုပ္ခ်ဳပ္ေရးအဖဲြ႔က ဒုကၡသည္ေတြအတြက္ အျပည့္အ၀မသံုးစဲြ ဘူးဆုိတဲ့ ေ၀ဖန္မႈေတြလည္း ရွိေနပါတယ္။
TNLAနဲ႔ RCSS/SSA တပ္ေတြဟာ သီေပါၿမိဳ႕နယ္ မန္လြယ္ေက်းရြာမွာ ဒီေန႔မနက္က တုိက္ပဲြျဖစ္ပြား ေနတယ္လို႔ TNLA သတင္းနဲ႔ျပန္ၾကားေရးက သတင္းထုတ္ျပန္ထားပါတယ္။
ရတနာေရႊဂူ ဘုန္းေတာ္ႀကီးေက်ာင္းမွာ ေရာက္ရွိေနတဲ့ ဒုကၡသည္ေတြကို အကူအညီေပးေနတဲ့ ျပည္သူ႔လႊတ္ေတာ္ ကိုယ္စားလွယ္ ေဒၚနန္းမုိး ကို RFA သတင္းေထာက္ မဇင္မာ၀င္း က ဆက္သြယ္ေမးျမန္းထားတာကိုလည္း နားဆင္ႏုိင္ပါတယ္။

Tuesday, August 26, 2014

အစုိးရနဲ႔TNLA ဘာေၾကာင့္အပစ္မရပ္ႏုိင္ရတာလဲ

တစ္ႏုိင္ငံလံုးအပစ္ရပ္လက္မွတ္ေရးထုိးရန္ ေဆြးေႏြးပြဲမ်ား ျပဳလုပ္လ်က္ရွိရာတြင္ လည္း အပစ္ရပ္စာခ်ဳပ္ပါ အခ်က္ေတာ္ ေတာ္မ်ားမ်ားကို သေဘာတူထားၿပီး ျဖစ္ကာ အခ်က္အနည္းငယ္သာ ထပ္မံ ေဆြးေႏြးရန္က်န္ရွိေတာ့သည္ဟု ႏွစ္ဖက္ ေခါင္းေဆာင္မ်ားကဆုိသည္။

ေဆြးေႏြးပြဲေတြႏွင့္ တစ္ခ်ိန္တည္း မွာပဲ အပစ္အခတ္ ရပ္စဲေရးသေဘာ တူညီမႈမျပဳလုပ္ရေသးသညKIA  (ကခ်င္ လြတ္ေျမာက္ေရးတပ္မေတာ္)၊TNLA (တအာင္းလြတ္ေျမာက္ေရးတပ္မေတာ္) အပစ္ရပ္လက္မွတ္ေရးထိုးထားေသာSSPP (ရွမ္းျပည္တိုးတက္ေရးပါတီ)တုိ႔ႏွင့္ ရွမ္းျပည္နယ္ေျမာက္ပုိင္းႏွင့္ ကခ်င္ျပည္ နယ္တုိ႔တြင္ တုိက္ပြဲမ်ားျဖစ္ပြားလ်က္ရွိ သည္။

ျမန္မာ့တပ္မေတာ္ႏွင့္ တုိက္ပြဲမ်ား ျဖစ္ပြားေနေသာ အဖြဲ႕မ်ားထဲတြငTNLA (တအာင္းတပ္မေတာ္)ႏွင့္ အမ်ားဆံုးျဖစ္ ပြားခဲ့ၿပီး အပစ္အခပ္ရပ္စဲေရး ညွိႏိႈင္းမႈ မွာလည္း ေအာင္ျမင္ရရွိႏိုင္ျခင္းမရွိေသး ေခ်။ ျမန္မာ့တပ္မေတာ္ႏွင့္ တအာင္း လြတ္ေျမာက္ေရးတပ္မေတာ္တို႔သည္ ၂၀၁၃ခုႏွစ္တြင္ တိုက္ပြဲေပါင္း ၁၀၀ေက်ာ္ ျဖစ္ပြားခဲ့ၿပီး ၂၀၁၄ ၾသဂုတ္လ ၁၈ ရက္ အထိ တိုက္ပြဲေပါင္း ၁၁၃ႀကိမ္ျဖစ္ပြားခဲ့ၿပီး ျဖစ္သည္။

ယင္းသုိ႔တုိက္ပြဲမ်ား မ်ားျပားေနျခင္း ႏွင့္ပတ္သက္၍ ျမန္မာႏုိင္ငံၿငိမ္းခ်မ္းေရး ျပန္လည္ထူေထာင္ေရးလုပ္ငန္းဗဟုိဌာန ညႊန္ၾကားေရးမွဴးေဒါက္တာမင္းေဇာ္ဦးးက ““တအာင္းကလည္း အပစ္ရပ္ထားတဲ့ အဖြဲ႕ေတာ့ မဟုတ္ဘူးေပါ့။ အဲဒီအပၚမွာ သူ႕ရဲ႕စစ္ေရးလႈပ္ရွားမႈေတြကလည္း ရွိတာ ေပါ့။ တပ္မေတာ္ကလည္း လႈပ္ရွားမႈ ေတြရွိတဲ့အေပၚမွာ ထိေတြ႕မႈေတြရွိၾက တာေပါ့””ဟုေျပာသည္။

ပထမအႀကိမ္ အပစ္အခတ္ရပ္စဲ ေရး ေဆြးေႏြးခဲ့ရာတြင္ အစိုးရဘက္မွ အပစ္အခတ္ရပ္စဲဖုိ႔ ကမ္းလွမ္းခဲ့ေသာ္ လည္းTNLA အေနျဖင့္ အဆင့္သင့္ မျဖစ္သျဖင့္ ေဆြးေႏြးမႈမေအာင္ျမင္ခဲ့ဟု ဆိုသည္။
TNLA  အေထြေထြအတြင္းေရးမွဴး တာဖုန္းေက်ာ္က အစိုးရအေနျဖင့္ ေတြ႕ ဆံုေဆြးေႏြးပြဲတြင္ ႏုိင္ငံေရးေဆြးေႏြးမႈ ထက္ အပစ္အခတ္ရပ္စဲေရးကိုသာ ကမ္း လွမ္းခဲ့သျဖင့္ ေဆြးေႏြးမႈမေအာင္ျမင္ရ ျခင္းျဖစ္သည္ဟု ဆုိသည္။

ႏွစ္ဖက္အပစ္အခတ္ရပ္စဲႏုိင္ေရး အတြက္ ၂၀၁၃ ခုႏွစ္ ဇူလိုင္လ ၃၁ ရက္ က ရွမ္းျပည္နယ္ေျမာက္ပိုင္း မူဆယ္ၿမိဳ႕ တြင္ ေတြ႕ဆံုေဆြးေႏြးခဲ့ေသာ္လည္း မေအာင္ျမင္ခဲ့ေပ။
ယင္းသုိ႔ ေဆြးေႏြးပြဲမေအာင္ျမင္ရ ျခင္းႏွင့္ပတ္သက္၍ ျပည္ေထာင္စု ၿငိမ္း ခ်မ္းေရးေဖာ္ေဆာင္ေရး လုပ္ငန္းေကာ္ မတီဒုတိယဥကၠ႒ဦးေအာင္မင္းကTNLAေတာင္းဆုိခ်က္မ်ား မ်ားျပားျမင့္မား ျခင္းေၾကာင့္ျဖစ္သည္ဟု ၾသဂုတ္လရက္ထုတ္ ဒီမုိကေရစီတူေဒး  ေန႔စဥ္ သတင္းစာတြင္ ေျပာၾကားထားသည္။

တအာင္းလြတ္ေျမာက္ေရး တပ္မ ေတာ္အေနျဖင့္ လူဦးေရတစ္သိန္းရွိေသာ ရွမ္းျပည္နယ္ေျမာက္ပိုင္း၊ နမ့္ခမ္းတြင္ တအာင္း၊ ပေလာင္လူမ်ိဳး ေလးေသာင္း သာ ရွိေသာ္လည္း  ယင္းနယ္ေျမအား တအာင္း၊ ပေလာင္လူမ်ိဳးတို႕၏ အေျခခံ နယ္ေျမအျဖစ္ ေတာင္းဆိုမႈမ်ား ရွိခဲ့ ေၾကာင္း၊ စာခ်ဳပ္မ်ားခ်ဳပ္ဆိုရာတြင္ ထိုသို႔ ၿမိဳ႕နယ္အဆင့္  ေတာင္းဆိုမႈမ်ားအား မၾကားသိခဲ့ရဘူးေၾကာင္းႏွင့္ ေတာင္းဆို ခ်က္မ်ား မ်ားျပားျပီး ျမင့္မားေၾကာင္း ဦးေအာင္မင္းက ေျပာဆိုခဲ့သည္။

TNLA အေထြေထြအတြင္းေရးမွဴး ဒုတိယဗုိလ္မွဴးႀကီး တာဘုန္းေက်ာ္ကမူ အစိုးရအေနျဖင့္ အပစ္ရပ္လက္မွတ္ေရး ထုိးေစရန္ အတင္းအက်ပ္ လက္မွတ္ေရး ထုိးေစလုိျခင္းႏွင့္ ၂၀၀၈ ဖြဲ႕စည္းပံုအေျခခံ ဥပေဒကို လက္ခံေစရန္ စစ္ေရးအရ ဖိအားေပးလုိေသာေၾကာင့္ ထုိးစစ္ဆင္ ေနျခင္းျဖစ္သည္ဟု သူ၏ အျမင္ကုိ ေျပာသည္။

ဒုတိယဗိုလ္မွဴးႀကီးတာဘုန္းေက်ာ္ က““ကၽြန္ေတာ့္အျမင္အရ ဒီျမန္မာအစိုးရ ျမန္မာစစ္ေခါင္းေဆာင္ေတြက ကၽြန္ ေတာ္တုိ႔ကို စစ္ေရးအရ ဖိအားေပးလို႔ ကၽြန္ေတာ္တို႔က ေတာ္ေေတာ္ေလးကို ထိခိုက္နစ္နာမႈေတြရွိမယ္ဆိုရင္ လူထု ကလည္း ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ကလည္း ကၽြန္ ေတ္ာတို႔ကို ဖိအားေပးမႈေတြ ပိုျပီးေတာ့ ျပင္းထန္လာမယ္ဆိုရင္ေတာ့ ဘယ္လိုပဲ ျဖစ္ျဖစ္ သူတို႔တင္ျပထားတဲ့့ သူတို႔ေရးဆြဲ ထားတဲ့ အပစ္အခတ္ရပ္စဲေရး လက္မွတ္ ထိုးတာတို႔၊ ၂၀၀၈ ဖြဲ႕စည္းပံုလက္ခံတာ မ်ိဳးတို႔ ျဖစ္လာႏိုင္တယ္လို႔ အဲဒီ့လိုတြက္ ျပီးေတာ့မွ ထိုးစစ္ဆင္တာမ်ိဳးတစ္ခု ကြ်န္ေတာ္သံုးသပ္မိတယ္””ဟုဆိုသည္။

ျမန္မာႏုိင္ငံၿငိမ္းခ်မ္းေရးျပန္လည္ ထူေထာင္ေရးလုပ္ငန္း ဗဟုိဌာန ညႊန္ ၾကားေရးမွဴး ေဒါက္တာမင္းေဇာ္ဦးကTNLA က မူးယစ္ေဆး၀ါးတိုက္ဖ်က္ေရး အေၾကာင္းျပကာ  အစိုးရတပ္လက္ ေအာက္ခံ ျပည္သူ႕စစ္အခ်ိဳ႕အား လက္ နက္ျဖဳတ္တုိက္ခိုက္ျခင္း၊ အစိုးရႏွင့္ ေဆြး ေႏြးဖက္စာရင္းအျဖစ္ အမည္မေပါက္ ေသာအဖြဲ႕မ်ားျဖင့္ ပူးတြဲလႈပ္ရွားျခင္း၊ အစိုးရတပ္အရာရွိမ်ား တိုက္ပြဲအတြင္း ေသဆံုးျခင္းတို႕ေၾကာင့္ တိုက္ပြဲအရွိန္မ်ား ျမင့္တက္လာျခင္းျဖစ္သည္ဟု ဆိုသည္။

လတ္တေလာ အပစ္အခတ္ရပ္စဲ ေရး မေဆာင္ရြက္ႏုိင္ေသးေသာ္လည္းTNLA  သည္ တစ္ႏုိင္ငံလံုးအပစ္အခတ္ ရပ္စဲေရးဆုိင္ရာ ညိႇႏႈိင္းေရးအဖြဲ႕NCCT အဖြဲ႕၀င္ျဖစ္သည့္အတြက္ တစ္ႏုိင္ငံလံုး အပစ္ရပ္လက္မွတ္ေရးထုိးခ်ိန္တြင္ ပါ၀င္ လာမည္ဟုေမွ်ာ္လင့္ေၾကာင္း ေဒါက္တာ မင္းေဇာ္ဦးက ေျပာသည္။
““တစ္ႏုိင္ငံလံုး အပစ္အခတ္ရပ္စဲ ေရးသေဘာတူၾကတဲ့အခါမွာ အေျခခံ ၿပီးေတာ့ တအာင္းကလည္း ၁၆ ဖြဲ႕ထဲပါ ေတာ့ အဲဒီအေပၚမွာ အပစ္ခပ္ရပ္စဲေရး ကို လုပ္ႏုိင္လိမ့္မယ္ထင္ပါတယ္””ဟု ေဒါက္တာမင္းေဇာ္ဦးက ေျပာသည္။

““တိုက္ပြဲျဖစ္တာကေတာ့ တပ္လႈပ္ ရွားမႈျဖစ္ရင္ တုိက္ပြဲျဖစ္တာသေဘာပဲ ေပါ့။ မူးယစ္ေဆး၀ါးေၾကာင့္ပဲျဖစ္ျဖစ္ ဘာေၾကာင့္ပဲျဖစ္ျဖစ္ တပ္၀င္တယ္ဆို တာနဲ႔တိုက္ပြဲျဖစ္တာပဲ။ အခုတိုက္ပြဲျဖစ္တဲ့ ေနရာေတြကို ၾကည့္လိုက္ရင္ ဟိုဘက္ ဒီဘက္ သတ္သတ္မွတ္မွတ္ မကြဲျပားတဲ့ ေနရာေတြမွာတိုက္ပြဲျဖစ္တာပဲ။ အပစ္ ခတ္ထိုးၿပီးရင္ တပ္ေနရာခ်ထားေရးေတြ ကိုလည္းလုပ္ဖုိ႔ရွိတယ္။ သူ႕ေနရာေန ကိုယ့္ေနရာေနဆိုရင္ေတာ့ ဒီလို ျပႆနာ ေတြမျဖစ္ေတာ့ဘူးေပါ့””ဟုေဒါက္တာ မင္းေဇာ္ဦးကေျပာသည္။

လတ္တေလာတြငTNLA ႏွင့္ အပစ္အခတ္ရပ္စဲေရးသေဘာတူစာခ်ဳပ္ မခ်ဳပ္ဆိုထားေသာ္လည္း တိုင္းရင္းသား လက္နက္ကိုင္မ်ားႏွင့္အစိုးရ ေတြ႕ဆံု ေဆြးေႏြးေသာပြဲမ်ားတြငTNLA ေခါင္း ေဆာင္မ်ား သြားလာႏိုင္ရန္ ျမန္မာၿငိမ္း ခ်မ္းေရးေဖာ္ေဆာင္ေရးလုပ္ငန္းေကာ္မတီ မွ ေဆာင္ရြက္ေပးခဲ့သည္ဟုဆုိသည္။

အစိုးရႏွင့္တုိင္းရင္းသားလက္နက္ ကုိင္တပ္ဖြဲ႕ အပစ္ရပ္ၿပီး ရက္ေပါင္း ေျခာက္ဆယ္အတြင္း အၿပီးသတ္မည့္ ႏုိင္ငံေရးမူေဘာင္ေဆြးေႏြးရန္ အစိုးရ၊ တုိင္းရင္းသားလက္နက္ကုိင္မ်ားႏွင့္ ႏုိင္ငံေရးပါတီမ်ား ေတြ႕ဆံုခဲ့ျခင္း၊ ၿငိမ္း ခ်မ္းေရးအတြက္ေတြ႕ဆံုေဆြးေႏြးျခင္း စသည္႕ေျခလွမ္းစိတ္စိတ္မ်ား  အထဲတြင္ တအာင္းလြတ္ေျမာက္ေရး တပ္မေတာ္ ႏွင့္ ျမန္မာ့တပ္မေတာ္ၾကား မည္သည့္ အတြက္ေၾကာင့္အပစ္မရပ္ႏိုင္ေသးတာလဲ ဆိုသည့္ေမးခြန္းမ်ားကရွိေနဆဲသာ...။

ေမသဇင္

အစိုးရျငိမ္းခ်မ္းေရးစာခ်ဳပ္တြင္ပဋိပကၡကို ေဖၚျပပံု လြဲေခ်ာ္ျခင္း

အစိုးရအဆိုျပဳစာခ်ဳပ္၏ ေခါင္းစဥ္တြင္ “ျပည္ေထာင္စု သမၼတ ျမန္မာႏိုင္ငံေတာ္ႏွင့္ လက္နက္ကိုင္တိုင္းရင္းသား အဖြဲ႔အစည္းမ်ားအၾကား ------- သေဘာတူစာခ်ဳပ္” ဟု ေဖၚျပထားသည္။ ယင္းမွာဥပေဒသေဘာအရ လြဲေခ်ာ္ေနပါသည္။ “ႏိုင္ငံေတာ္” ဟူသည့္ ေ၀ါဟာရ ပါရွိေသာေၾကာင့္ျဖစ္သည္။ ျပည္တြင္းစစ္တြင္ ဘက္နွစ္ဘက္ရွိသည္။ တဘက္တြင္ အာဏာရအစိုးရျဖစ္၍ အျခားတဘက္တြင္ (တိုင္းရင္းသား လက္နက္ကိုင္ အဖြဲ႔အစည္းမ်ား အပါအ၀င္) အစိုုးရကိုဆန္႔က်င္ တိုက္ပြဲ၀င္ခဲ့သည့္ လက္နက္ကိုင္ေတာ္လွန္ေရး အဖြဲ႔အစည္းမ်ားျဖစ္သည္။ ၄င္းတို႔သည္ႏိုင္ငံေတာ္ကို ဆန္႔က်င္ေနျခင္း မဟုတ္။ အစိုးရကို ဆန္႔က်င္တိုက္ပြဲ၀င္ခဲ့၊ ၀င္ေနျခင္းသာျဖစ္သည္။

ႏိုင္ငံတကာ ဥပေဒအရ ႏိုင္ငံ (State) ဟူရာတြင္ လူထု၊နယ္ေျမ၊ အစိုးရႏွင့္ အခ်ဳပ္အျခာအာဏာတို႔ ပါ၀င္သည္။ လက္နက္ကိုင္ ေတာ္လွန္ေရးအဖြဲ႔အစည္းမ်ားသည္ သက္ဆိုင္ရာ မိမိတို႔လူထုကို မိမိတို႔ ဆန္႔က်င္ေနျခင္း မဟုတ္။ နယ္ေျမကိုေသာ္ လည္းေကာင္း၊ အခ်ဳပ္အျခာအာဏာကိုေသာ္ လည္းေကာင္း ဖ်က္ဆီးေနျခင္း မဟုတ္။ ၄င္းတို႔ သည္ မိမိတို႔၏ လူထုနွင့္လည္းေကာင္း၊နယ္ေျမႏွင့္လည္းေကာင္း၊ (လူထုထံမွ ဆင္းသက္လာေသာ) အခ်ဳပ္အျခာ အာဏာႏွင့္ လည္းေကာင္း ပဋိပကၡျဖစ္ေနျခင္း မဟုတ္။ အုပ္စိုးသူ အစိုးရ အဆက္ဆက္နွင့္သာ ပဋိပကၡ ျဖစ္ေနျခင္း ျဖစ္သည္။
ႏိုင္ငံေတာ္ဟူေသာ အမည္ကို အသံုးျပဳၿပီးစာခ်ဳပ္ရန္မွာ ႏိုင္ငံတကာ ဥပေဒအရ ႏိုင္ငံတႏိုင္ငံႏွင့္ အျခားတႏိုင္ငံအၾကား (သို႔ မဟုတ္)နုိင္ငံအမ်ားအၾကား ခ်ဳပ္ဆိုေသာ စာခ်ဳပ္မ်ားတြင္သာ ျဖစ္သည္။ စာခ်ဳပ္စာတမ္း မ်ား ဥပေဒဆိုင္ရာဗီယင္နာ ကြန္ဗင္းရွင္း[1] ကုိ ေလ့လာႏိုင္သည္။

ယခု စာခ်ဳပ္သည္ ျမန္မာႏိုင္ငံႏွင့္ အျခားႏိုင္ငံတခုခု(သို႔မဟုတ္) ျမန္မာႏိုင္ငံျပင္ပမွ အျခားအဖြဲ႔ အစည္းတရပ္ရပ္တို႔ ခ်ဳပ္ဆိုသည့္ စာခ်ဳပ္မဟုတ္။ျမန္မာႏိုင္ငံအစိုးရႏွင့္ ျမန္မာႏိုင္ငံအတြင္းမွာပင္ ရွိေနသည့္ တိုင္းရင္းသား လက္နက္ကိုင္ အဖြဲ႔အစည္းမ်ားအၾကားခ်ဳပ္ဆိုသည့္ စာခ်ဳပ္ျဖစ္သည္။ သို႔ျဖစ္၍ စာခ်ဳပ္၀င္ [2] မ်ားအေနျဖင့္ဘက္တဘက္တြင္ အစိုးရရွိၿပီး အျခားဘက္တဘက္တြင္ တိုင္းရင္းသား လက္နက္ကိုင္အဖြဲ႔အစည္းမ်ားရွိရပါမည္။ ပဋိပကၡ၏ ဘက္နွစ္ဘက္ ခ်ဳပ္ဆိုၾကသည့္စာခ်ဳပ္ ျဖစ္ပါမွလည္း စာခ်ဳပ္သည္ ဥပေဒသေဘာအရ သဘာ၀က်ပါမည္။ထိုနည္းအတိုင္းပင္ အင္ဒုိနီးရွားႏိုင္ငံ၌ အင္ဒိုနီးရွားအစိုးရႏွင့္ အာေခ်းလြတ္ေျမာက္ေရးအဖြဲ႔ (Free Aceh Movement)[3] တို႔သည္ လည္းေကာင္း၊ ျဗိတိသွ်ႏိုင္ငံတြင္ျဗိတိသွ်အစိုးရႏွင့္ ေျမာက္ပိုင္းအိုင္ယာလန္ တို႔သည္လည္းေကာင္း၊[4] ဆီအာရာလီယြန္းတြင္ဆီအာရာလီယြန္း အစိုးရႏွင့္TheRevolutionary United Front of Sierra Leone (RUF/SL) တို႔သည္ လည္းေကာင္း[5] စာခ်ဳပ္၀င္မ်ားအေနျဖင့္သေဘာတူစာခ်ဳပ္မ်ား ခ်ဳပ္ဆိုခဲ့ၾကသည္။

အစိုးရသည္ မိမိကိုယ္ကို ႏိုင္ငံ[6] ဟူ၍ ခံယူကာအေပၚစီးမွ ယူေနသမွ်ကာလပတ္လံုး ၿငိမ္းခ်မ္းေရး ေဆြးေႏြးပြဲ မည္သည့္အခါတြင္မွ် မေအာင္ျမင္ႏိုင္။ ၁၉၆၃ ခုနွစ္တြင္ ျမန္မာႏိုင္ငံ၌ ျပည္တြင္းၿငိမ္းခ်မ္းေရးေဆြးေႏြး ပြဲမ်ား က်င္းပခဲ့ရာတြင္ လည္း ဗို္လ္ခ်ဳပ္ေန၀င္း ေခါင္းေဆာင္သည့္ ေတာ္လွန္ေရးေကာင္စီသည္အစိုးရအေနျဖင့္သာ ေဆြးေႏြးခဲ့သည္။ ဦးသိန္းစိန္ အစိုးရသည္ မိမိကိုယ္ကို ႏိုင္ငံေတာ္[7] ဟူေသာေ၀ါဟာရကို အသံုးျပဳကာ ေဆြးေႏြးပြဲ မ်ားအား အထက္စီး မွေန၍ မခ်ဥ္းကပ္သင့္ပါ။

၂၀၁၃ ခုနွစ္ နို၀ဘၤာလ (၂) ရက္ေန႔၌ လက္မွတ္ေရးထိုး အတည္ျပဳခဲ့ၾကသည့္ လိုင္ဇာ တိုင္းရင္းသားညီလာခံ အေျခခံမူမ်ားတြင္ တန္းတူညီမွ်မႈ ဟူသည့္ အခ်က္တရပ္ပါ၀င္သည္။ ယင္းမွာ မ်က္ေမွာက္ကာလ ၿငိမ္းခ်မ္းမႈ ရွာေဖြေနသည့္ျဖစ္စဥ္မ်ားတြင္ လည္းေကာင္း၊ ေနာင္တြင္ဆက္လက္ တည္ေဆာက္သြားမည့္ ဖက္ဒရယ္ျပည္ေထာင္စု တြင္လည္းေကာင္းအက်ံဳး၀င္သည္။ မ်က္ေမွာက္တြင္ တန္းတူညီမွ်မႈ အေျခခံျဖင့္ ေဖၚေဆာင္ခြင့္ မရလွ်င္ ေနာင္တည္ေဆာက္မည့္ ဖက္ဒရယ္ျပည္ေထာင္စု ဟူသည္တြင္လည္း တန္းတူညီမွ်မႈ ဆိတ္သုဥ္းေနပါမည္။

“ႏိုင္ငံေတာ္ႏွင့္ လက္နက္ကိုင္တိုင္းရင္းသား အဖြဲ႔အစည္းမ်ားအၾကား------- သေဘာတူစာခ်ဳပ္” ဟူ၍ခ်ဳပ္ဆိုလွ်င္ ဥပေဒ သေဘာအရ အဓိပၸါယ္ေနာက္တမ်ိဳး သက္ေရာက္သြားႏိုင္သည္။ လက္နက္ကိုင္ တိုင္းရင္းသား အဖြဲ႔အစည္းမ်ားသည္ စာခ်ဳပ္စာတမ္းမ်ား ဥပေဒဆိုင္ရာ ဗီယင္နာ ကြန္ဗင္းရွင္းက အညိဳေရာင္အေနႏွင့္ သတ္မွတ္ထား ေသာနယ္ပယ္[8] အတြင္းသို႔ ေရာက္သြားႏိုင္သည္။ ယင္းမွာ “တိုင္းရင္းသားမ်ားသည္ ၿငိမ္းခ်မ္းေရးသေဘာ တူညီခ်က္မ်ားအား လက္မွတ္ေရးထိုးၿပီးေနာက္ ႏိုင္ငံတကာဥပေဒက အေရးထားရမည့္ အေၾကာင္းရပ္[9] အေနျဖင့္ ေတာင္းဆိုခြင့္ ရနုိင္သည္"[10] ဟူသည့္ဖြင့္ဆိုခ်က္အတြင္း အက်ံဳး၀င္သြားႏိုင္သည္။

 ႏိုင္ငံတကာဥပေဒက အေရးထားရမည့္ အေၾကာင္းရပ္ဆိုသည္မွာ ဤစာခ်ဳပ္ႏွင့္ ဆက္စပ္လွ်င္ “တိုင္းရင္းသားမ်ားသည္ လြတ္လပ္ေသာ ႏိုင္ငံနီးပါး လက္ခံစဥ္းစားရန္လိုေသာ ကိုယ္ပိုင္ျပဌာန္းခြင့္ အေနအထားမ်ိဳး ခံစားပိုင္ခြင့္ရွိသည့္ လူထုမ်ားျဖစ္သည္။” [11] ဟူ၍ပင္။ ယခုၿငိမ္းခ်မ္းေရးစာခ်ဳပ္အား“ျပည္ေထာင္စု ျမန္မာႏိုင္ငံ အစိုးရႏွင့္ လက္နက္ကိုင္ တိုင္းရင္းသား အဖြဲ႔အစည္းမ်ားအၾကား ------- သေဘာတူစာခ်ဳပ္” ဟူ၍ သာခ်ဳပ္ဆိုရပါမည္။ ယင္းသို႔မဟုတ္ပါက မလိုလားအပ္သည့္ ဥပေဒေၾကာင္း ရွဳတ္ေထြးမႈမ်ားလည္း ေပၚလာႏိုင္သည္။

ယခင္ကခ်ဳပ္ဆိုခဲ့သည့္ သေဘာတူညီခ်က္မ်ား၏ တရား၀င္မႈ ျပႆနာ

အစိုးရ၏ အဆိုျပဳစာခ်ဳပ္ စာမ်က္နွာ (၁) ပထမအပုဒ္တြင္ “ယခင္ကခ်ဳပ္ဆိုခဲ့ေသာ တည္ဆဲဥပေဒႏွင့္ မဆန္႔က်င္သည့္ သေဘာတူညီခ်က္မ်ားအား အသိအမွတ္ျပဳျခင္း၊ပိုမိုခိုင္မာေစျခင္းႏွင့္ ထပ္ဆင့္ အတည္ျပဳျခင္း၊” ဟု ေဖၚျပထားသည္။
ယင္းအပုဒ္တြင္ ပထမဆံုးျပသနာမွာ “တည္ဆဲဥပေဒ” ဟူေသာအျငင္းပြားဘြယ္ ေ၀ါဟာရနွင့္ စပ္ဆိုင္သည္။ “တည္ဆဲဥပေဒ” ဟူသည္မွာ အဘယ္နည္း။ တိုင္းရင္းသားျပည္နယ္မ်ားတြင္ ရိုးရာဓေလ့ထံုးတမ္း ဥပေဒမ်ားနွင့္ အဂၤလိပ္ ကိုလိုေခတ္ကထဲက အတည္ျပဳ က်င့္သံုးခဲ့သည့္ ဥပေဒမ်ား ရွိခဲ့သည္။၁၉၆၂ ခုနွစ္ စစ္အာဏာသိမ္းျပီးေနာက္ စစ္အစိုးရ အဆက္ဆက္က ျပည္နယ္တြင္းရွိ ဥပေဒမ်ားအား ၄င္းတို့ စိတ္ကူးေပါက္သလို ရုပ္သိမ္း၊ ပယ္ဖ်က္ျခင္း၊ အသစ္ ျပဌာန္းျခင္းမ်ား ရွိခဲ့သည္။ ျပည္နယ္အလိုက္ သက္ဆိုင္ရာတိုင္းရင္းသားမ်ား၏ သေဘာဆႏၵကို မယူခဲ့။ တိုင္းရင္းသားမ်ား၏ ကိုယ္ပိုင္ျပဌာန္းခြင့္ကို အသိအမွတ္ျပဳမည္ ဆိုလွ်င္ ယင္းတို ့ကို ျပန္လည္စိစစ္ရန္လိုသည္။ ျပည္နယ္မ်ားနွင္ ့ဆက္စပ္၍ “တည္ဆဲဥပေဒ” ဟူသည္ကို လက္ရွိအစိုးရက အဓိပၸါယ္ဖြင့္ျခင္သလို ဖြင့္ခြင့္ မရွိသင့္။ နွစ္ဘက္ေဆြးေႏြးျပီးမွ မည္သည္တို ့မွာ “တည္ဆဲဥပေဒ”ျဖစ္သည္ကို သေဘာတူညီသင့္သည္။

ဒုတိယျပသနာမွာ “တည္ဆဲဥပေဒ” ဟူသည္နွင့္ စပ္လွ်ဥ္း၍ တိုင္းရင္းသားလက္နက္ကိုင္ အဖြဲ ့အစည္းမ်ား အုပ္ခ်ဳပ္ေရးခ်ထားသည့္ နယ္ေျမမ်ားရွိ ဥပေဒမ်ားကို မည္သို ့သေဘာထားမည္ ဟူ၍ျဖစ္သည္။[12] ျပည္ေထာင္စုနိုင္ငံအျဖစ္ တည္ေဆာက္ရာတြင္ ျပည္ေထာင္စု တ၀ွမ္းလံုးကို လႊမ္းျခံဳသည့္ ဥပေဒမ်ားရွိသလိုေဒသဆိုင္ရာ အလိုက္ ခ်မွတ္က်င့္သံုးေသာ ဥပေဒမ်ား လည္းရွိရသည္။ အစိုးရက တိုင္းရင္းသား လက္နက္ကိုင္အဖြဲ႕အစည္းမ်ား ခ်မွတ္က်င့္သံုးေနသာ ေဒသဆိုင္ရာဥပေဒမ်ားကို ေလးစားလိုက္နာျခင္းမျပဳဘဲ ထင္သလိုျပဳမူေဆာင္ရြက္လွ်င္မူ ျငိမ္းခ်မ္းေရးကို ထိပါးမည္ျဖစ္သည္။

တတိယျပသနာမွာ အစိုးရ အဆိုျပဳစာခ်ဳပ္တြင္ ဥပေဒအရ စည္းေနွာင္သည့္ျပဌာန္းခ်က္မ်ားအား တိုင္းရင္းသားလက္နက္ကိုင္ အဖြဲ ့အစည္းမ်ားအတြက္သာ ရည္ညႊန္းထားျခင္းျဖစ္သည္။အစိုးရနွင့္ ၄င္း၏ စစ္တပ္အေပၚ စည္းေနွာင္မႈကို မေဖၚျပ။ ယင္းသို ့ျဖင့္ ဥပေဒအရ တာ၀န္ပိုင္းအခ်ိဳးအစားမညီေသာ စာခ်ဳပ္ ျဖစ္သြားျပီး ေဒသဆိုင္ရာ တိုင္း၇င္းသား လူထု၏ လံုျခံဳမႈကိုထိပါးေစမည္ျဖစ္သည္။[13] ထို့အျပင္ ဥပေဒခ်ိဳးေဖါက္ ေလ့ရွိသူမွာ တိုင္းရင္းသား လက္နက္ကိုင္ အဖြဲ ့အစည္းမ်ားသာ ျဖစ္သည္ဟုရည္ညႊန္းသည့္ သေဘာလည္း ေဆာင္သည္။

စတုတၳျပသနာမွာ “တည္ဆဲဥပေဒႏွင့္ မဆန္႔က်င္သည့္ သေဘာတူညီခ်က္မ်ား”ဟု သံုးထားျခင္း အားျဖင့္ ဥပေဒသေဘာအရ အျငင္းပြားမႈမ်ား ေပၚေပါက္ေစပါမည္။ ယခင္က ခ်ဳပ္ဆိုခဲ့သည့္စာခ်ဳပ္မ်ားတြင္ တည္ဆဲဥပေဒ ႏွင့္ဆန္႔က်င္သည့္ သေဘာတူညီခ်က္မ်ား ပါ၀င္ေနေၾကာင္း ရည္ညႊန္းသည့္ သေဘာေဆာင္သည္။ တည္ဆဲဥပေဒႏွင့္ ဆန္႔က်င္မွန္း သိသိႀကီးႏွင့္ ယခင္က မည္သည့္အတြက္ ခ်ဳပ္ဆိုခဲ့သနည္း။အစိုးရကိုယ္တိုင္က ဥပေဒကို ခ်ိဳးေဖါက္ေနေၾကာင္း ေၾကညာလိုက္ရာ မေရာက္ဘူးလား။ သိသိႀကီးႏွင့္ယခင္ကခ်ဳပ္ဆိုခဲ့ပါလ်က္ အဘယ္ေၾကာင့္ ယခုမွ ဤကိစၥကို ေဖၚထုတ္လာသနည္း စသျဖင့္ ဥပေဒဆိုင္ရာေမးခြန္းမ်ား ေပၚေပါက္လာသည္။

ထုိ ့အျပင္ ယခင္က ခ်ဳပ္ဆိုခဲ့သည့္ စာခ်ဳပ္မ်ားတြင္ မည္သည့္သေဘာတူညီခ်က္က တည္ဆဲဥပေဒ ႏွင့္ ဆန္႔က်င္ၿပီး မည္သည့္ သေဘာတူညီခ်က္က မဆန္႔က်င္ဟူသည္ကိုမည္သူက ဆံုးျဖတ္မည္ဟူေသာ ျပႆနာလည္း တက္လာသည္။ အစိုးရသည္ မိမိလက္မခံလိုေတာ့သည့္ သေဘာတူညီခ်က္မ်ားအား တည္ဆဲဥပေဒနွင့္ ဆန္႔က်င္ေၾကာင္းႏွင့္ မိမိ လက္ခံလိုသည့္ သေဘာတူညီခ်က္မ်ားအား တည္ဆဲဥပေဒႏွင့္ ကိုက္ညီေၾကာင္းအဓိပၸါယ္ဖြင့္ဆို က်င့္သံုးေတာ့မည့္ အေနအထားကို ေတြ႔လာရသည္။ ဤသည္မွာ မျဖစ္သင့္ပါ။ သံသယမ်ားပြားေစၿပီး စစ္မွန္သည့္ ၿငိမ္းခ်မ္းေရးေဆြးေႏြးမႈ လမ္းေၾကာင္းကို မုခ် ထိခိုက္ႏိုင္သည္။ တိုင္းရင္းသား လက္နက္ကိုင္ အဖြဲ႔အစည္းမ်ား အေနျဖင့္ အခ်ိန္ကာလ အမ်ိဳးမ်ိဳး၊ ႏိုင္ငံေရးေနာက္ခံအမ်ိဳးမ်ိဳး၊ စစ္ေခါင္းေဆာင္ အမ်ိဳးမ်ိဳးေအာက္တြင္ မတူကြဲျပားစြာ အနည္းနည္းအဖံုဖံု ရရွိခဲ့ၾကေသာ သေဘာတူညီခ်က္မ်ား အားလံုးကိုပါ အစိုးရအဆိုျပဳ ယခုစာခ်ဳပ္သစ္က ဥပေဒအရျခိမ္းေျခာက္လိုက္ျခင္းျဖစ္သည္။

စင္စစ္အားျဖင့္ ျပည္တြင္းစစ္ရပ္စဲၿပီး ျပည္တြင္းၿငိမ္းခ်မ္းေရးအားစစ္မွန္စြာရွာေဖြခဲ့မည္ ဆိုပါက ယင္း ျဖစ္စဥ္မ်ားအတြင္းတြင္ မူလကထဲက ဥပေဒစိုးမိုးမႈအေျခခံကိုက်င့္သံုးကာ တျပည္လံုး တေျပးညီျဖစ္ေစခဲ့ရပါမည္။ ယင္းသို႔မဟုတ္ဘဲ စစ္အစိုးရ အဆက္ဆက္သည္ေတာ္လွန္ေရး အဖြဲ႔အစည္းမ်ား၊ တိုင္းရင္းသား လက္နက္ကိုင္အဖြဲ႔ အစည္းမ်ားအၾကားတြင္ သပ္လွ်ိဳျဖိဳခြဲႏိုင္ေရးရည္မွန္းခ်က္ျဖင့္သာ တဖြဲ႔ခ်င္းစီအလိုက္ ကိုင္တြယ္ခဲ့၊ အင္အားႀကီးလွ်င္ ႀကီးသလို၊ ငယ္လွ်င္ငယ္သလိုမတူသည့္ အခြင့္အလမ္းမ်ား ေပးအပ္ခဲ့၊ ရပ္တည္ လုပ္ေဆာင္ခြင့္ျပဳခဲ့သျဖင့္ တျပည္လံုးတြင္ဥပေဒစိုးမိုးေရးပ်က္ခဲ့သည္။ ယင္း၏ မေကာင္းက်ိဳးကို တိုင္းရင္းသားေပါင္းစံု လူထုအားလံုးခံစားခဲ့ရ၊ ခံစားရဆဲဲ ျဖစ္သည္။ ယခုတဖန္ ၿငိမ္းခ်မ္းေရး သေဘာတူညီခ်က္အား ဥပေဒအေျခခံမွခ်ဥ္းကပ္ပံု၊ ခ်ဥ္းကပ္နည္းမွာလည္း မမွန္ျပန္သျဖင့္ ဥပေဒစိုးမိုးေရး ပိုမိုပ်က္သုဥ္းရန္သာရွိသည္။ သာဓက တခုျပပါမည္။

ေအာက္တိုဘာလ (၁၀) ရက္ေန႔တြင္ အစိုးရႏွင့္ ေကအိုင္အိုတို႔ ခ်ဳပ္ဆိုခဲ့သည့္သေဘာတူညီခ်က္ အပုဒ္ (၂) (စ) ၌ ေအာက္ပါအတိုင္း ေဖၚျပထားသည္။
“ေကအိုင္အိုအေနျဖင့္ သက္ဆိုင္ရာ တာဝန္ရွိသူမ်ားႏွင့္ ႀကိဳတင္ညိႇႏိႈင္းၿပီး ျပည္သူမ်ားႏွင့္ လြတ္ လပ္စြာ ေတြ႕ဆံုေဆြး ေႏြးတိုင္ပင္ျခင္းမ်ား (Public Consultation) ျပဳလုပ္ရန္ သေဘာတူသည္။“


အစိုးရသည္ စာခ်ဳပ္အသစ္ကို ကိုးကား၍ အထက္ပါ သေဘာတူညီခ်က္မွာတည္ဆဲဥပေဒႏွင့္ ဆန္႔ က်င္ေနေသာေၾကာင့္ လုိက္နာေဆာင္ရြက္ရန္ မလိုဟု အေၾကာင္းျပႏိုင္သည္။အဘယ္ေၾကာင့္ဆိုေသာ္ အျခား တိုင္းရင္းသား လက္နက္ကိုင္ အဖြဲ႕အစည္းမ်ားကဲ့သို ့ပင္ ေကအုိင္အိုသည္ မတရားအသင္းအျဖစ္ ေၾကညာခံထားရဆဲ ျဖစ္ေသာေၾကာင့္ပင္။
“ပဋိပကၡေၾကာင့္ ပံုမွန္သြားလာႏိုင္မႈမရွိေသာ အမ်ားျပည္သူ အသံုးျပဳသည့္လမ္းမ်ားႏွင့္ အေရးပါေသာ လမ္းမ်ား ပံုမွန္ ျပန္လည္သြားလာႏိုင္ေရး ႏွစ္ဖက္ညိႇႏိႈင္း၍ အျမန္ဖြင့္လွစ္သြားရန္ သေဘာတူသည္။“ ဟူသည့္ သေဘာ တူညီခ်က္မ်ိဳးကိုမူ တည္ဆဲဥပေဒႏွင့္ မဆန္႔က်င္ဟုအဓိပၸါယ္ဖြင့္ဆိုကာ အစိုးရက အတည္ျပဳ က်င့္သံုးသြားမည္ဟု ရပ္တည္ ေျပာဆိုလာႏိုင္သည္။“ယင္းလမ္းမ်ားအား နွစ္ဘက္ လက္နက္ကိုင္တပ္ဖြဲ႔မ်ားက အသံုးခ်ကာ စစ္ေရးလႈပ္ရွား ျခင္းမ်ား မျပဳရ။”ဟူသည့္ ႁခြင္းခ်က္ ျပဌာန္းခ်က္ မပါသျဖင့္ အစိုးရတပ္ေတြက ပြင့္သြားေသာ လမ္းမ်ားအား စစ္ေရးရည္မွန္းခ်က္ျဖင့္ အသံုးခ် ႏုိင္ေသာေၾကာင့္ ျဖစ္သည္။ လက္ေတြ႔လည္း ယင္းသို႔အသံုးခ်ေနသည္။

သို႔ျဖစ္၍ “တည္ဆဲဥပေဒ ႏွင့္မဆန္႔က်င္သည့္ သေဘာတူညီခ်က္မ်ား”ဟူေသာ စကားစုအား စာခ်ဳပ္အသစ္တြင္ လံုး၀ပင္ မသံုးသင့္ပါ။ စာမ်က္နွာ(၁)၏ ေအာက္ဆံုးအပုဒ္တြင္ေဖၚျပထားသည့္ “တည္ဆဲဥပေဒ မ်ားႏွင့္ မဆန္႔က်င္ဘဲ”ဟူသည့္ စကားစုကိုလည္း ထိုနည္းတူပင္ သံုးသပ္ရပါမည္။ ေဖါက္ျပန္ဖိနွိပ္သည့္ တည္ဆဲဥပေဒအေတာ္မ်ားမ်ား ရွိဆဲျဖစ္သည္။ တည္ဆဲဥပေဒ ဟူသည္မ်ား အား ကိုးကား၍ အစိုးရက အထက္စီးမွ ေျပာဆို၊ေရးသားရန္ ၾကိဳးပမ္းေနသမွ် ကာလပတ္လံုး မည္သည့္အခါတြင္မွ် စစ္မွန္သည့္ ၿငိမ္းခ်မ္းေရးေဆြးေႏြးပြဲ မျဖစ္ႏိုင္ပါ။ အဘယ္ေၾကာင့္ဆိုေသာ္ ဥပေဒမ်ားအား တရားသည္၊ မတရားသည္ အဓိကမထားဘဲဥပေဒျပဌာန္း၍ စိုးမိုးေရး (Rule by Law) ကိုသာ အဓိကထား က်င့္သံုးေနေသာေၾကာင့္ျဖစ္သည္။

၁၉၆၂ ခုနွစ္ စစ္အာအာဏာသိမ္းၿပီး ခ်ိန္မွစ၍ စစ္အစိုးရ အဆက္ဆက္သည္ ၁၉၇၅ ခုနွစ္ ႏိုင္ငံေတာ္အား ေနွာင့္ယွက္ ဖ်က္ဆီးသူမ်ား၏ အႏၱရာယ္မွ ကာကြယ္သည့္ ဥပေဒအပါအ၀င္ မတရားဖိနွိပ္သည့္ ဥပေဒအေတာ္မ်ားမ်ား ျပဌာန္းခဲ့သည္။ ယင္းတို႔မွာ ယေန႔အခ်ိန္အထိ တည္ဆဲဥပေဒမ်ား အေနျဖင့္ ရွိေနဆဲ ျဖစ္သည္။ ၂၀၁၀ ခုနွစ္ ေရြးေကာက္ပြဲ က်င္းပၿပီးသည့္ေနာက္ ဒီမိုကေရစီ အစိုးရဟု အသြင္ေဆာင္ကာ ရပ္တည္လာေသာ အခါတြင္လည္း မတရားဖိနွိပ္သည့္ ဥပေဒမ်ားအား ဆက္လက္ျပဌာန္း လာျပန္သည္။ သာဓက တခုျပပါမည္။ ၂၀၁၁ ခုနွစ္ဒီဇဘၤာလ(၂) ရက္ေန႔တြင္ ျပဌာန္းလိုက္သည့္ ၿငိမ္းခ်မ္းစြာ စီတန္းလွည့္လည္ခြင့္ ဆိုင္ရာ ဥပေဒျဖစ္သည္။ အဆိုပါ ဥပေဒမွာ လူထု၏ အေျခခံလြတ္လပ္မႈ အခြင့္အေရးကို ဖိနွိပ္ပိတ္ပင္သည့္ မတရားဥပေဒ ျဖစ္သည္။ ယင္းအား ခ်ိဳးေဖါက္လွ်င္ ျပစ္ဒဏ္ေပးသည့္ ပုဒ္မ (၁၈) အား လူထုအေတာ္မ်ားမ်ားက ယခုအခ်ိန္တြင္ ကန္႔ကြက္ လာၾကသည္။ ထိုအခါက်မွ အဆိုပါ မတရားဥပေဒကို ျပဌာန္းခဲ့သည့္ လႊတ္ေတာ္ အမတ္မ်ားထဲမွပင္ အခ်ိဳ ့က ဤပုဒ္မအား ဖ်က္ေပးရန္ အဆိုတင္သြင္း သြားမည္ျဖစ္ေၾကာင္း လက္သီးလက္ေမာင္း တန္းကာ ဟစ္ေႂကြးလာၾကျပန္သည္။

ယင္းလႊတ္ေတာ္အမတ္ အခ်ိဳ႕အား ေမးရန္ ရွိလာသည္။ ပထမ ေမးခြန္းတခုမွာအဆိုပါ ဥပေဒသည္ လူထု၏ အေျခခံလြတ္လပ္မႈ အခြင့္အေရးကို ဖိနွိပ္ပိတ္ပင္သည့္ မတရားဥပေဒ ျဖစ္မွန္းသိလွ်င္ ဥပေဒ စတင္ျပဌာန္းရန္ လႊတ္ေတာ္ အတြင္း၌ ေဆြးေႏြးခဲ့ၾကစဥ္က အဘယ္ေၾကာင့္ ထိထိေရာက္ေရာက္ မကန္႔ကြက္ခဲ့ၾကသနည္း။ ကန္႔ကြက္ ခဲ့ပါလ်က္ လက္မခံဟု ဆိုပါက လႊတ္ေတာ္အတြင္းမွ ထြက္ခြာခဲ့ရံုသာရွိသည္။ မထြက္ခြာဘဲ ဆက္ထိုင္ေနေသာအခါ မတရား ဥပေဒမ်ားအား တခုၿပီးတခု ထိုင္ၿပီး အတည္ျပဳေနရသည့္ ဘ၀တြင္ လႊတ္ေတာ္အမတ္ဆိုသူ တဦး၏ တန္ဘိုးသည္ အဘယ္နည္း။ ဒုတိယေမးခြန္းမွာ ယခင္က မကန္႔ကြက္ခဲ့ၾကေသာ္လည္း ယခုအခ်ိန္တြင္ မတရားဥပေဒမွန္း သိလာၿပီ ဆိုပါက အဆိုပါ ဥပေဒတခုလံုး ဖ်က္သိမ္းပစ္ရန္ အဘယ္ေၾကာင့္ မေတာင္းဆိုသနည္း။

ျမန္မာႏိုင္ငံတြင္ ၁၉၄၈ ခုနွစ္ႏွင့္ ၁၉၆၂ ခုနွစ္အၾကား ဒီမိုကေရစီစနစ္ ရွင္သန္ခြင့္ရခဲ့ေၾကာင္း အားလံုး လက္ခံၾကသည္။ လြတ္လပ္စြာ ထုတ္ေဖၚခြင့္၊ စည္းရံုးခြင့္ႏွင့္စုေ၀းခြင့္၊ စီတန္းလွည့္လည္ခြင့္မ်ား အမ်ားဆံုး ခံစားခဲ့ၾကရသည္။ သို႔ရာတြင္ ယခု အတည္ျပဳ က်င့္သံုးေနသည့္ၿငိမ္းခ်မ္းစြာ စီတန္းလွည့္လည္ခြင့္ဆိုင္ရာ ဥပေဒမ်ိဳးတခုမွ် မရွိပါ။ စနစ္တက် စည္းကမ္းႏွင့္အညီစီတန္းလွည့္လည္ႏိုင္ေအာင္ ထိန္းေက်ာင္းမည့္ ရဲ ဥပေဒမ်ားကိုသာ က်င့္သံုးခဲ့သည္။[14] သို့ျဖစ္၍ဖ်က္ပစ္ရမည္မွာ ပုဒ္မ (၁၈) တခုတည္းမဟုတ္။ ၂၀၁၁ ခုနွစ္ဒီဇဘၤာလ (၂) ရက္ေန႔တြင္ျပဌာန္းလိုက္သည့္ ၿငိမ္းခ်မ္းစြာ စီတန္းလွည့္လည္ခြင့္ဆိုင္ရာ ဥပေဒတခုလံုးကိုျဖစ္သည္။

ယေန ့ျမန္မာနိုင္ငံ နိုင္ငံေရးေလာကတြင္ ေခတ္စားေနေသာ ေ၀ါဟာရတခုမွာ “ေနာက္ေၾကာင္း ျပန္ မလွည့္ေရး”ျဖစ္သည္။ ယင္းမွာ အဓိပၸါယ္နွစ္ခုရွိသည္။ တခုမွာ ယခုေလွ်ာက္လွမ္းေနေသာ လမ္းေၾကာင္းသည္မွန္ေနသည္ ဟူ၍ျဖစ္သည္။ ဤသည္မွာ ၂၀၀၈ ဖြဲ ့စည္းပံုအေျခခံဥပေဒ လမ္းေၾကာင္းကိုသာ ဆက္လက္ေလွ်ာက္လွမ္းသင့္သည္ဟု ဆိုလိုရင္းျဖစ္သည္။ စာေရးသူအေနျဖင့္မူူ လံုး၀ (လံုး၀) ပင္လက္မခံပါ။၂၀၀၈ ဖြဲ ့စည္းပံုအေျခခံဥပေဒ လမ္းေၾကာင္းသည္ လမ္းေၾကာင္းမွား ျဖစ္သည္။ 

ယင္းေအာက္တြင္တိုင္းရင္းသားမ်ား၏ ကိုယ္ပိုင္ျပဌာန္းခြင့္ ဟူသည္မွာ ေ၀း၍ ဒီမိုကေရစီပင္ မရနိုင္သည့္လမ္းေၾကာင္းျဖစ္သည္။
နိုင္ငံေရးအက်ဥ္းသားမ်ား ျပန္လႊတ္ေပးျခင္းကို အသိအမွတ္ျပဳရပါမည္။ သို ့ရာတြင္ယင္းမွာ ဒီမိုကေရစီ အတြက္ လမ္းေၾကာင္းတခုကို ေဖါက္ေပးေနျခင္းမဟုတ္။ စစ္အာဏာရွင္မ်ား၏ သနားညွာတာမႈကို ေဖၚျပျခင္းသာျဖစ္သည္။ အျပစ္ကင္းမဲ့သည့္ နိုင္ငံေရး လႈပ္ရွားသူမ်ားအား ေထာင္ခ်ျခင္းမွာ မတရားမႈျဖစ္သည္။ စစ္အာဏာရွင္မ်ားက်ဴး လြန္ခဲ့သည့္ မတရားမႈမ်ားအနက္ တခုကို ေျဖေလွ်ာ့ေပးလိုက္ျခင္းသာ ျဖစ္သည္။ မတရားမႈက်ဴးလြန္ခဲ့သည့္ စစ္အာဏာရွင္ ေဟာင္းသစ္မ်ား၏ တာ၀န္ရွိမႈကို ေဖၚထုတ္ရန္ မၾကိဳးစားဘဲ ျပန္လႊတ္ေပးသည့္ အတြက္ပင္ ေက်းဇူးတင္ေၾကာင္း ေဖၚျပေနၾကရသည္။
ယင္းသို ့ျဖစ္လွ်င္ စစ္အာဏာရွင္မ်ားသည္ ေနာက္ထပ္ ဖမ္းလိုက္ လႊတ္လိုက္ဆက္လုပ္ေနၾကပါဦးမည္။ ယင္းသိုု ့မလုပ္နိုင္ေတာ့ေစရန္ ဥပေဒေဘာင္ အေျခခံကို လံုး၀ ေျပာင္းရပါမည္။ယခုမူ စိုးစဥ္းမွ် မေျပာင္း ေသးရံုမက ပိုဆိုးလာေနသည္။ ထို ့ေၾကာင့္ ယခုေလွ်ာက္လွမ္းေနေသာလမ္းေၾကာင္းသည္ မမွန္ပါ။

“ေနာက္ေၾကာင္းျပန္မလွည့္ေရး” ၏ ေနာက္ထပ္ အဓိပၸါယ္တခုမွာ ေနာက္ေၾကာင္းျပန္လွည့္လွ်င္ အေျခအေနဆိုးသြားမည္ဟူ၍ျဖစ္သည္။ အလွ်ံျငီးျငီးေတာက္ေလာင္ေနေသာ ငရဲတြင္း ထဲတြန္းခ်ခံေနရသူကို ဆီပူျဖင့္ေျခာက္လွန္ ့ျခင္းမွ်သာ ရွိသည္။ စာေရးသူအေနျဖင့္မူ ေနာက္ေၾကာင္းျပန္လွည့္ရန္ လိုကိုလိုသည္ ဟု ယူဆသည္။ အတိအက်အားျဖင့္ ၁၉၄၈ခုနွစ္ လြတ္လပ္ေရး ရျပီးခ်ိ္န္မွ စ၍ ၁၉၆၂ ခုနွစ္အာဏာသိမ္းခ်ိန္အထိ တည္ရွိခဲ့ေသာ ဥပေဒေဘာင္ အတြင္းသို ့ေနာက္ေၾကာင္းျပန္လွည့္ရန္ျဖစ္သည္။

ထိုစဥ္က တည္ရွိခဲ့ေသာ ရဲဥပေဒမ်ားသည္ လူထု၏ လြတ္လပ္ခြင့္ကိုေဖၚေဆာင္ေပးရာတြင္ ယခုက်င့္သံုးေနသည့္ ၂၀၁၁ ခုနွစ္ ၿငိမ္းခ်မ္းစြာ စီတန္းလွည့္လည္ခြင့္ဆိုင္ရာ ဥပေဒထက္ အဆတရာေကာင္းသည္။ ထိုစဥ္က အလုပ္သမားသမဂၢ ဥပေဒ[15] သည္အလုပ္သမားမ်ား၏ အခြင့္အေရးကို ေဖၚေဆာင္ရာတြင္ ယခုက်င့္သံုးေန သည့္ ၂၀၁၁ ခုနွစ္ အလု့ပ္သမားအဖြဲ ့အစည္း ဥပေဒထက္ အဆတရာေကာင္းသည္။ ထုိစဥ္က ေျမယာဆိုင္ရာဥပေဒနွင့္ မူ၀ါဒသည္ လယ္သမားမ်ား၏ အခြင့္အေရးကို ကာကြယ္ေစာင့္ေရွာက္ရာတြင္ ယခုဥပေဒနွင့္မူ၀ါဒမ်ားထက္ အဆ တရာေကာင္းသည္။ [16]ထိုစဥ္ကျမန္မာနိုင္ငံ၏ အခ်ဳပ္အျခာျဖစ္ေသာ ၁၉၄၇ ခုနွစ္ ဖြဲ ့စည္းပံု အေျခခံဥပေဒသည္ ယခု ၂၀၀၈ဖြဲ ့စည္းပံုထက္ အဆတရာေကာင္းသည္။

၂၀၁၄ ခုနုွစ္ နွစ္ဆန္းတြင္ က်င္းပခဲ့သည့္ ကရင္နွစ္သစ္ကူးပြဲတြင္ျပည္ေထာင္စု ျငိမ္းခ်မ္းေရး၀န္ၾကီး ဦးေအာင္မင္းက ျပည္ေထာင္စု တည္ေဆာက္ေရးအတြက္ တိုင္းရင္းသားမ်ားအားလံုး ပါ၀င္လုပ္ေဆာင္ၾကရမည္ ျဖစ္ေၾကာင္း ေျပာၾကားခဲ့သည္။ တိုင္းရင္းသားအားလံုး ျပည္ေထာင္စု တည္ေဆာက္ေရးအတြက္ လက္ေတြ ့ ပါ၀င္လုပ္ျခင္ၾကသည္မွာ ဟုိမွာဘက္ကမ္း သို ့လြန္ေနသည္။ ျပသနာမွာ အရပ္သားအသြင္ယူ စစ္အစိုးရသည္ တဘက္တြင္ ဖိတ္ေခၚေနျပီး အျခားတဘက္တြင္ ဥပေဒေဘာင္နွင့္ အမ်ိဳးမ်ိဳး ခ်ဳပ္ခ်ယ္ကန္ ့သတ္ထားျခင္းျဖစ္သည္။ ၁၉၄၈ ခုနွစ္ လြတ္လပ္ေရး ရျပီးခ်ိ္န္မွစ၍ ၁၉၆၂ ခုနွစ္ အာဏာသိမ္းခ်ိန္အထိ တည္ရွိခဲ့ေသာ ဥပေဒေဘာင္သို ့တိုင္းရင္းသားမ်ားအား ေနာက္ေၾကာင္းျပန္ျပီး က်င့္သံုးခြင့္ေပးၾကည့္စမ္းပါ။ ယခုလက္ရွိတည္ဆဲ မတရားဥပေဒမွန္သမွ် အလိုလို ပ်က္ျပယ္သြားမည္။ တိုင္းရင္းသားေပါင္းစံု လူထုမ်ားလြတ္လပ္ခြင့္ ပိုရၾကမည္။ ျပည္ေထာင္စုၾကီး အက်ိဳးအတြက္ ဆထက္ထမ္းပိုး လုပ္နိုင္ၾကမည္။

၁၉၆၂ ခုနွစ္တြင္ စစ္တပ္ အာဏာသိမ္းခဲ့ျခင္းမွာ ၁၉၄၈ မွ ၁၉၆၂ခုနွစ္အထိ တည္ရွိခဲ့ေသာ ဥပေဒ ေဘာင္၏ အားနည္းခ်က္ေၾကာင့္ ဟူ၍ အေၾကာင္းျပခဲ့ျခင္း မဟုတ္။ဖက္ဒရယ္ကို ခြဲထြက္ေရးဟု လက္ညွိဳးထိုးကာ ျပည္ေထာင္စု မျပိဳကြဲေရး အေၾကာင္းျပခဲ့ျခင္းျဖစ္သည္။ယင္းမွာ မွားယြင္းခဲ့ေၾကာင္း စစ္ေခါင္းေဆာင္ေဟာင္းသစ္မ်ား ကိုယ္တိုင္ ယခု၀န္ခံေနၾကရျပီ။ တိုင္းရင္းသားအားလံုး အဆမ်ားစြာပိုျပီးလြတ္လပ္ခြင့္ ခံစားနိုင္ေအာင္ အဘယ္ေၾကာင့္ ၄င္းဥပေဒေဘာင္သို ့ေနာက္ေၾကာင္းျပန္ မေဖၚေဆာင္သနည္း။ ရွင္းပါသည္။ စစ္အာဏာရွင္စနစ္နွင့္ မဟာလူမ်ိဳးၾကီး ၀ါဒကို ဆက္လက္ အသက္သြင္းလို၍ပင္။တိုင္းရင္းသား ေတာ္လွန္ေရးအဖြဲ ့အစည္းေခါင္းေဆာင္မ်ားနွင့္ စစ္အစိုးရ ကိုယ္စားလွယ္မ်ားအၾကားျငိမ္းခ်မ္းေရး ေဆြးေႏြးပြဲမ်ား၌ ဤကိစၥမ်ားကို တည့္တည့္ေဆြးေႏြးရန္ လိုပါမည္။

၂၀၁၄ ခုနွစ္ ဇန္န၀ါရီလ ၆ ရက္ေန႕ ဒီမိုကရက္တစ္ျမန္မာ့အသံ၏ ရုပ္ျမင္သံၾကား၌ ေကအင္ယူ ေခါင္းေဆာင္မ်ားနွင့္ သမတ ဦးသိန္းစိန္ ေခါင္းေဆာင္သည့္ အစိုးရ၀န္ၾကီးမ်ား ေတြ ့ဆံုေဆြးေႏြးၾကသည့္ ရုပ္ပံုုမ်ားကို ျမင္လိုက္ရသည္။ ေနျပည္ေတာ္၌ ဤေဆြးေႏြးပြဲ ျဖစ္သြားရျခင္းမွာ ကရင္နွစ္သစ္ကူးပြဲတြင္ ဦးေအာင္မင္းက သမတနွင့္ ကာခ်ဳပ္ကို ေတြ ့ဆံုသင့္ေၾကာင္းျဖင့္ တိုက္တြန္းခဲ့သျဖင့္ သြားေရာက္ျခင္းျဖစ္ေၾကာင္း ေကအင္ယူက ထုတ္ျပန္ခဲ့သည္။

၂၀၁၃ ခုနွစ္နို၀ဘၤာတြင္ က်င္းပခဲ့သည့္လိုင္ဇာ တိုင္းရင္းသားညီလာခံ၏ အဆက္အေနျဖင့္ ၂၀၁၄ ဇန္န၀ါရီလ တတိယပတ္ အတြင္း ကရင္ျပည္နယ္အတြင္းေကအင္ယူ ထိန္းခ်ဳပ္ထားရာေဒသတြင္ ဒုတိယ အၾကိမ္ တိုင္းရင္းသား လက္နက္ကိုင္အဖြဲ ့အစည္းေပါင္းစံု တက္ေရာက္မည့္ညီလာခံၾကီး တခု ဆက္လက္က်င္းပရန္ ျပင္ဆင္လွ်က္ရွိသည္။ လိုင္ဇာညီလာခံတြင္ မပါ၀င္ခဲ့သည့္၀သပ ပင္ ယခုညီလာခံသို ့တက္ေရာက္လာဘြယ္ ရွိေၾကာင္း သတင္းမ်ား ၾကားေနရသည္။ လာမည့္ ကရင္ျပည္နယ္ ညီလာခံတြင္တိုင္းရင္းသား ေတာ္လွန္ေရးအဖြဲ ့အစည္းမ်ား အေနျဖင့္ လိုင္ဇာညီလာခံ လမ္းေၾကာင္းကို ထပ္မံအတည္ျပဳျပီးအေသးစိပ္ သေဘာတူညီခ်က္မ်ား ခ်မွတ္နိုင္မည္ ဆိုပါက စစ္အာဏာရွင္စနစ္နွင့္ အရပ္သားအသြင္ယူ စစ္အစိုးရအတြက္ ေဘးၾကပ္နံၾကပ္ျဖစ္သြားနိုင္သည္။ စစ္မွန္သည့္ ျငိမ္းခ်မ္းေရး လမ္းေၾကာင္းကို ေလွ်ာက္ရန္ အားေကာင္းသည့္ ဖိအားမ်ား ေပၚလာနိုင္သည္။ လူ ့အခြင့္အေရး၊ ဥပေဒစိုးမိုးေရးနွင့္ တိုင္းရင္းသားမ်ား၏ ကိုယ္ပိုင္ျပဌာန္းခြင့္ အခြင့္အေရးမ်ားအား အေျခခံအားျဖင့္ သေဘာတူညီရမည့္ စာခ်ဳပ္ ေပၚလာေရးလမ္းေၾကာင္းကို ဦးတည္သြားနိုင္သည္။

သို ့ျဖစ္၍ ကရင္ျပည္နယ္ ညီလာခံ က်င္းပခါနီးအခ်ိန္နွင့္ကပ္ကာ ဦးသိန္းစိန္၊ ဦးေအာင္မင္း တို ့သည္ ေကအင္ယူအား ေနျပည္ေတာ္သို ့ဖိတ္ေခၚေဆြးေႏြးျခင္း ျဖစ္ပံုရသည္။ စစ္အစိုးရအဆက္ဆက္က တိုင္းရင္းသား လက္နက္ကိုင္ အဖြဲ ့အစည္းမ်ားအား ဆယ္စုနွစ္မ်ားစြာ ကိုင္တြယ္ခဲ့သည့္ မဟာဗ်ဴဟာကို ေလ့လာခဲ့သည့္ အေတြ႕အၾကံဳအရ အစိုးရသည္ ေနျပည္ေတာ္တြင္ ေအာက္ပါနွစ္ခ်က္ကို ေဖၚေဆာင္နိုင္ဘြယ္ရွိသည္။

(၁) တနိုင္ငံလံုး အပစ္အခတ္ရပ္စဲေရး စာခ်ဳပ္ကို အရင္ဆံုး လက္မွတ္ထိုးျပီးမွသာ ဖက္ဒရယ္ ျပည္ေထာင္စု တပ္မေတာ္ ဖြဲ ့စည္းေရးမ်ား အပါအ၀င္ နိုင္ငံေရး မူေဘာင္မ်ားအား ေနာက္ပိုင္း နိုင္ငံေရး ေဆြးေႏြးပြဲမ်ားတြင္ ေဆြးေႏြးၾကေရးကို ေကအင္ယူေခါင္းေဆာင္မ်ား လက္ခံေစရန္နွင့္ ၄င္းတို ့မွတဆင့္ အျခားတုိင္းရင္းသား ေခါင္းေဆာင္မ်ားအား ဆက္လက္စည္းရံုးေပးရန္၊ (လိုင္ဇာညီလာခံ၏ ရပ္တည္ခ်က္ကို ေျပာင္းျပန္လွန္ျပီး ၂၀၀၈ ဖြဲ ့စည္းပံု ေဘာင္အတြင္း ျပန္သြင္းရန္မွာ အဓိက)

(၂) တိုင္းရင္းသားမ်ား ရသင့္ရထိုက္သည့္အခြင့္အေရး[17]မွန္သမွ်ကို ဆက္လက္ျငင္းပယ္ထားျပီး စီးပြားေရး လုပ္ငန္းမ်ား အပါအ၀င္ အျခားအခြင့္အလမ္း[18] မ်ားအား ေကအင္ယူ ေခါင္းေဆာင္မ်ားက လက္ခံေစရန္နွင့္ တနုိုင္ငံလံုး အပစ္ရပ္ျပီးေနာက္ ဆက္လက္ေဖၚေဆာင္မည့္ နိုင္ငံေရးေဆြးေႏြးပြဲနွင့္ လုပ္ငန္းစဥ္ ဟူသည္မ်ားအား ေကအင္ယူ ေခါင္းေဆာင္မ်ား က်ေလာက္သည္အထိ ရွင္းျပရန္။


ဦးေအာင္ထူး (ေရွ႕ေန) M.A. (Human Rights) R.L

Friday, April 18, 2014

KIA မွ နမၼတူ - မန္္တုံကားလမ္းတြင္ ကားသမားထံဆပ္ေၾကးေကာက္

၂၀၁၄-ခုႏွစ္၊ ဧပရယ္လ ၅ ရက္ေန႔ နံနက္ ၉ နာရီမွ စျပီး နမၼတူျမိဳ႕နယ္ ဆုိင္းေကာင္းေက်းရြာတြင္ နမၼတူ-မန္တုံ သြားလာေသာ ကားသမားမ်ားထံ ဆပ္ေၾကးေကာက္ခံေနသည္ဟု သတင္းရရွိပါသည္။


KIA တပ္ရင္း ၃၄ လက္ေအာက္ခံ နမၼတူျမိိဳ႕နယ္ ဟုိဆာတုိက္နယ္မွဴးမွ ဦးေဆာင္ျပီး ဗင္းကား(လုိင္းကား) တစ္စီးကုိ ၁ သိန္းခြဲ၊ ကုန္ကား (ကားၾကီး) တစ္စီးကုိ ၁၀ သိန္းျဖင့္ ေကာက္ခံေနေၾကာင္း၊ ယေန႔တစ္ရက္တည္းပင္ ဗင္းကားအစီးေပါင္း ၃၀၊ ကုန္ကား အစီးေပါင္း ၁၇ စီးေကာက္ခံျပီျဖစ္ေၾကာင္း သိရပါသည္။


ေကာက္ခံရရွိေသာ ဆပ္ေၾကးေငြကုိ ဗင္းကားတစ္စီး ၁ သိန္းခြဲထဲမွ KIA ဗဟုိဌာနခ်ဳပ္သုိ႔ ၁ သိန္း ၅ ေသာင္းကုိ တုိက္နယ္မွဴးအတြက္ေသာ္လည္းေကာင္း ကုန္ကားတစ္စီး ၁၀ သိနး္ထဲမွ ၈ သိန္းကုိ ဗဟုိဌာနခ်ဳပ္သုိ႔သြင္းျပီး ၂ သိန္းကုိ တုိက္နယ္မွဴးအတြက္ေသာ္လည္းေကာင္း တုိက္နယ္မွဴးကုိယ္တုိင္ရွင္းလင္း ေကာက္ခံခဲ့သည္။


ဗင္းကားသမားတစ္ဦးက “လုိင္းကားေမာင္းတာ တေခါက္မွ ၅ ေသာင္းေလာက္ဘဲက်န္တယ္၊ တစ္စီးကုိ ၁ သိန္းခြဲေကာက္ ေတာ့ အခက္အခဲတကယ္ရွိတယ္၊ ဟင္းဖုိး၊ ေဆးလိပ္ဖုိးအတြက္ တစ္စီးကုိ ၁ ေသာင္းႏွစ္ေသာင္းေလာက္ဆုိရင္ ေတာ္ေသးတယ္၊ အခုဟာက မ်ားလြန္တယ္၊ ကုန္ကားသမားဆုိ ပုိဆုိးေပါ့” ဟု တအာင္းေျမသတင္းဌာနကုိ ေျပာျပပါသည္။


နမၼတူ-မန္ုတုံသြားသည့္ ကားသမားမ်ားသည္ မန္တုံမွ ထြက္ရွိေသာလက္ဖက္ႏွင့္ ခရီးသည္မ်ားကုိ တင္ေဆာင္ျပီး လားရွိး၊ နမၼတူမွ စားေသာက္ပစၥည္းမ်ား တင္ေဆာင္ေျပးဆြဲေနေၾကာင္း ျဖစ္သည္။ 

Friday, April 4, 2014

အစိုးရတပ္ႏွင့္ TNLAတပ္ရင္းတို႔ ကြတ္ခိုင္ေဒသတိုက္ပြဲျဖစ္

ႏွစ္ (၅၀) ျပည့္ တအာင္းေတာ္လွန္ေရးေန႔ပုံ
ကြတ္ခိုင္ျမိဳ႔နယ္ မန္နိမ္အုပ္စု သာပန္းကုန္းရြာအနီးတြင္ အစိုးရတပ္ႏွင့္ TNLA (၁၀၁)တပ္ရင္းတို႔မွ တိုက္ခိုက္ခဲ့ျခင္းျဖစ္သည္။
 
“တိုက္ပြဲက မနက္ ၃ နာရီကေန ၃ ခြဲအထိတစ္ၾကိမ္၊ဒီေန႔လည္ ၁၀-နာရီ ၂၀မိနစ္ကေန ၁၁-နာရီအထိ တစ္ၾကိမ္ ၂ၾကိမ္တိတိျဖစ္တယ္၊ က်ေတာ္တို႔ဘက္ေတာ့ အထိအခိုက္ မရွိပါဘူး အစိုးတပ္ဘက္မွအထိအခိုက္မသိရွိရေသးေပ’’ဟု TNLA (၁၀၁)တ...ပ္ရင္းရင္းမွဴးမွ အတည္ျပဳေျပာဆို။
 

တိုက္ပြဲတြင္ပါ၀င္ခဲ့ေသာ အစိုးရတပ္မွာ အင္အား ၄၀ ေက်ာ္ရွိ ခလရ (၄၅)တပ္ရင္းႏွင့္ ၀ါေယာ့ျပည့္သူ႔စစ္ခန္းမွ အင္အား(၆၀)ေက်ာ္ရွိ ပန္ေဆးျပည့္သူ႔စစ္လက္ေအာက္ခံ ၀ါေယာ့ျပည့္သူ႔စစ္မ်ားျဖစ္သည္။
၄င္းနယ္ေျမသည္ TNLAမွ ပုံမွန္ လုံျခဳံေရးကင္းလွည့္သည့္ နယ္ေျမျဖစ္ျပီး ပန္ေဆးျပည့္သူ႔စစ္မွလည္း စုိးမိုးထားသည့္ ဘိန္းစိုက္ပ်ဳိးနယ္ေျမျဖစ္သည္။

Thursday, April 3, 2014

ျငိမ္းခ်မ္းေရးလုပ္ငန္းစဥ္တြင္ လူထုပါ၀င္မႈ မ်ားစြာလိုအပ္ အစိုးရမွ ပိတ္ပင္မႈမ်ားရွိဟု အရပ္ဘက္အဖြဲ႕အစည္းမ်ား ေျပာ



ၿငိမ္းခ်မ္းေရးလုပ္ငန္းစဥ္မ်ားတြင္ လူထုပါ၀င္မႈ မ်ားစြာလိုအပ္ေနေသာ္လည္း အစိုးရမွ ပိတ္ပင္ဟန္႔တားမႈ မ်ားရွိေနသည္ဟု အရပ္ဘက္အဖြဲ႕အစည္းေလးဖြဲ႕က ဧၿပီလ ၁ ရက္တြင္ မဂၤလာေတာင္ၫြန္႔ၿမိဳ႕နယ္ ဂ်ာ နယ္လစ္ဇင္စကူးတြင္ ျပဳလုပ္ေသာ “ၿငိမ္းခ်မ္းေရးလုပ္ငန္းစဥ္တြင္ လူထုပါ၀င္ေရးေဆြးေႏြးပြဲ” တြင္ ေျပာခဲ့ ၾကသည္။

ထိုေဆြးေႏြးပြဲသို႔ တအာင္းေက်ာင္းသားလူငယ္မ်ားအဖြဲ႕၊ တအာင္းအမ်ဳိးသမီးအဖြဲ႕၊ ကယားျပည္နယ္ ၿငိမ္း ခ်မ္းေရး ေစာင့္ၾကည့္ေလ႔လာေရးကြန္ရက္၊ ရန္ကုန္-လိုင္ဇာ ၿငိမ္းခ်မ္းေရးလမ္းေလွ်ာက္အဖြဲ႕တို႔မွ ပါ၀င္ ေဆြးေႏြးခဲ့ၾကသည္။

လိုင္ဇာၿငိမ္းခ်မ္းေရးလမ္းေလွ်ာက္အဖြဲ႕မွ ကိုရန္ႏိုင္ထြန္းက “ႏွစ္ ၆၀ ေက်ာ္ၾကာ ျဖစ္ေနတဲ့ စစ္ပြဲေတြမွာ အပစ္အခတ္ရပ္စဲေရးေတြ လုပ္ေနေပမယ့္လည္း ျပည္သူေတြ မပါ၀င္တဲ့အတြက္ အခုထိ ထိထိေရာက္ ေရာက္ျဖစ္ေနတာ တစ္ခုမွမရွိဘူး။ လက္ရွိျပႆနာက ျပည္သူက ပါ၀င္ခ်င္တယ္။ ဒါေပမဲ့ အစိုးရက အဟန္႔အတားေတြ လုပ္ထားတယ္။ ဆိုလိုတာက ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ ၿငိမ္းခ်မ္းေရးအတြက္ ရန္ကုန္ကေန လိုင္ဇာအထိ လမ္းေလွ်ာက္ဆႏၵ ထုတ္ေဖာ္တယ္။ ေနာက္ဆံုးရလဒ္က ၿငိမ္းခ်မ္းေရးမွာေတာ့ ဘာမွမထူးျခားလာ ဘူး”ဟု ေျပာသည္။

ၿငိမ္းခ်မ္းေရးလုပ္ငန္းမ်ားတြင္ ျပည္သူမ်ား ပါ၀င္ရန္ အရပ္ဘက္အဖြဲ႕အစည္းမ်ားႏွင့္ ၿငိမ္းခ်မ္းေရးလုပ္ငန္း စဥ္တြင္ ကိုယ္တိုင္ပါ၀င္ေနေသာ အဖြဲ႕အစည္းမ်ားမွ လံႈ႔ေဆာ္ေဆြးေႏြးမႈမ်ားျပဳလုပ္ရန္ လိုအပ္ေနၿပီး ျပည္ သူအားလံုး၏သေဘာထားႏွင့္ ေဆြးေႏြးတင္ျပခ်က္မ်ားကို ႏိုင္ငံေတာ္အဆင့္ထိ ထိေရာက္ေသာ ၿငိမ္းခ်မ္း ေရးဆိုင္ရာအဖြဲ႕တစ္ဖြဲ႕ ထားရွိရမည္ျဖစ္ေၾကာင္း၊ သုိ႔မွသာ ျပည္သူတစ္ရပ္လံုးပါ၀င္သည့္ ေအာင္ျမင္ေသာ ၿငိမ္းခ်မ္းေရး ရရွိမည္ျဖစ္သည္ဟု တအာင္းေက်ာင္းသားလူငယ္မ်ားအဖြဲ႕မွ ကုိမိုင္မ်ိဳးေအာင္က ေျပာ သည္။

ၿငိမ္းခ်မ္းေရးလုပ္ငန္းစဥ္တြင္ လူထုပါ၀င္မႈသည္ အသင္းအဖြဲ႕မွ်သာ ရွိေနေသာေၾကာင့္ ၿငိမ္းခ်မ္းေရးတြင္ လူထုပါ၀င္ရန္ အစိုးရမွ အမ်ားႀကီး လမ္းဖြင့္ေပးရန္လိုသည္ဟုလည္း ကယားျပည္နယ္ ၿငိမ္းခ်မ္းေရးေစာင့္ ၾကည့္ေလ႔လာေရးကြန္ရက္က ဆုိသည္။

ႏုိင္ငံေတာ္ျပဳျပင္ေျပာင္းလဲေရးမ်ားႏွင့္ ၿငိမ္းခ်မ္းေရးေဆြးေႏြးပြဲမ်ားတြင္ ျမန္မာႏုိင္ငံ အေျခခံလူတန္းစားမ်ား၏ ပါ၀င္မႈအခန္းက႑တစ္ရပ္ရွိရမည္ဟု အဂၤလန္ႏိုင္ငံအေျခစုိက္ ကမၻာ့ရပ္မိရပ္ဖမ်ားအဖြဲ႕(The Elders) က မတ္လ ၂၄ မွ ၂၈ ရက္ထိ ျမန္မာႏုိင္ငံႏွင့္ ထုိင္းႏုိင္ငံ နယ္စပ္ ခရီးစဥ္အတြင္း ေၾကညာခ်က္တစ္ေစာင္ ထုတ္ျပန္ခဲ့ေသးသည္။

အဆိုပါေၾကညာခ်က္တြင္ ဆယ္စုႏွစ္ေပါင္းမ်ားစြာရွိေနသည့္ အခ်င္းခ်င္း ယံုၾကည္မႈကင္းမဲ့ျခင္းအား ေက်ာ္ လႊားရန္ႏွင့္ ျမန္မာႏုိင္ငံ လူဦးေရ အတြင္းရွိ ကြဲျပားမႈ အမ်ဳိးမ်ဳိးႏွင့္ ပင္ကုိစြမ္းရည္မ်ားအား ထင္ဟပ္ေစရန္၊ ျမန္မာအစုိးရအေနျဖင့္ လူအမ်ား ပူးေပါင္းပါ၀င္မႈ ပုိမုိႀကီးမားလာေစေရး ႀကိဳးပမ္းအားထုတ္ရန္ စသည္ျဖင့္ တုိက္တြန္းထားသည္။

Tuesday, April 1, 2014

ျပည္တြင္းစစ္မ်ား မၾကာမီနိဂံုးခ်ဳပ္မည္ဟု သမၼတဦးသိန္းစိန္ အခိုင္အမာယံုၾကည္

မတ္လ(၂၆)ရက္ေန႔၌ သမၼတဦးသိန္းစိန္၏ တာ၀န္ထမ္းေဆာင္မႈ သံုးႏွစ္ျပည့္အထိမ္းအမွတ္အျဖစ္ ျပည္ေထာင္စုလႊတ္ေတာ္၌ ေျပာၾကားခဲ့သည့္ သမၼတမိန္႔ခြန္း၌ ျပည္တြင္းစစ္မ်ားနိဂံုးခ်ဳပ္ေတာ့မည္ဟု အခုိင္အမာယံုၾကည္ေၾကာင္း ထည့္သြင္းေျပာၾကား လိုက္သည္။

 “ၿငိမ္းခ်မ္းေရးလုပ္ငန္းစဥ္ ၾကန္႔ၾကာတာနဲ႔ အမၽွ သက္ဆိုင္တဲ့ တိုင္းရင္းသား ေတြရဲ႕ အနာဂတ္ဟာ ေမၽွာ္လင့္ခ်က္ မဲ့သြား ႏိုင္တာကို ကၽြန္ေတာ္တို႔ အထူးဂ႐ုၿပဳၾကဖို႔ လိုပါတယ္။ ႏွစ္ေပါင္း (၆ဝ) ေက်ာ္ၾကာခဲ့တဲ့ ၿပည္တြင္းစစ္မီးလၽွံေတြကို မၾကာမီ ကာလမွာ နိဂုံးခ်ဳပ္ႏိုင္လိမ့္မယ္လို႔ အခိုင္အမာယုံၾကည္ထားပါတယ္။ဟု သမၼတဦးသိန္းစိန္က ၎၏မိန္႔ခြန္း၌ ထည္႔သြင္းေျပာၾကားခဲ႔ျခင္းျဖစ္သည္။






အဆုိပါမိန္႔ခြန္းတြင္လည္း “အေရးႀကီးဆံုးျဖစ္တဲ့ ျပည္တြင္းၿငိမ္းခ်မ္းေရး ဟု သံုးစြဲခဲ့ၿပီး ၿငိမ္းခ်မ္းေရး ရရွိႏုိင္ရန္ ဖြဲ႔စည္းပံု အေျခခံဥပေဒ၌ ခြဲေ၀အပ္ႏွင္းထားသည့္ ဥပေဒျပဳစာရင္းမ်ား မျဖစ္မေနျပင္ဆင္ေရႊ႕ေျပာင္းေပးရမည္ ျဖစ္ၿပီး တုိင္းရင္းသား အခြင့္အေရး၊ ျပည္နယ္အခြင့္အေရးတုိးျမင့္လာေစရန္လည္း စီမံေပးၾကရမည္ဟု ေျပာၾကားခဲ့သည္။
တစ္ႏုိင္ငံလံုးအပစ္အခတ္ရပ္စဲေရးမူၾကမ္းေရးဆြဲႏုိင္ေရးအတြက္ လာမည့္ေဆြးေႏြးပြဲတြင္ အစိုးရႏွင့္ တိုင္းရင္းသား လက္နက္ကိုင္ အဖြဲ႔မ်ားကို ကိုယ္စားျပဳဖြဲ႔စည္းထားသည့္ NCCT အဖြဲ႔ ေဆြးေႏြးရာတြင္ တပ္ေနရာခ်ထားေရး အတြက္ အခက္အခဲရွိႏုိင္မည္ဟု တိုင္းရင္းသားေခါင္းေဆာင္အခ်ဳိ႕က ဆိုသည္။

 “အနာဂတ္အေရးမွာ စီမံခန္႔ခြဲတဲ႔ေနရာမွာ အဓိကကေတာ့ အန္ကယ္တို႔ ေတာင္းဆိုေနတဲ႔ ဖယ္ဒရယ္ ျပည္ေထာင္စုကို ဘယ္လိုအသြင္ေဖာ္ေဆာင္မလဲ၊ ၂၀၀၈ ဖြဲ႔စည္းပံုကို ဘယ္လိုျဖတ္ေက်ာ္မလဲ၊ ေနာက္ အနာဂတ္မွာ တပ္ေတြကို ဘယ္လို ေနရာခ်ထားမလဲဆိုတဲ႔ကိစၥေတြကေတာ့ နည္းနည္းျပသနာရွိနိုင္တဲ႔ ကိစၥေတြပဲ ဟု NCCT ေခါင္းေဆာင္ ႏုိင္ဟံသာကလည္း မတ္လဆန္းပုိင္းက မီဒီယာမ်ားသုိ႔ ေျပာၾကားထားသည္။
သမၼတဦးသိန္းစိန္မွလည္း ယခုအခ်ိန္သည္ ႏုိင္ငံ၏သမုိင္းစဥ္၌ အေကာင္းဆံုးႏွင့္ အေရးႀကီးဆံုးအခ်ိန္သုိ႔ ေရာက္ရွိေနၿပီ ျဖစ္ေၾကာင္း မိန္႔ခြန္းတြင္ထည့္သြင္းေျပာၾကားခဲ့ေသးသည္။

ကၽြန္ေတာ္တို႔ ႏိုင္ငံ့ရဲ႕သမိုင္းစဥ္မွာ အေကာင္းဆုံးနဲ႔ အေရးႀကီးဆုံး အခ်ိန္အခါကို ေရာက္ရွိ ေနၿပီၿဖစ္တဲ့ အတြက္  ဒါကို ကၽြန္ေတာ္တို႔ တန္ဖိုးထားၾကရပါမယ္။ ကၽြန္ေတာ္တို႔ စည္းလုံး ညီၫြတ္စြာနဲ႔ ႏိုင္ငံေတာ္ကို တည္ေဆာက္ၾကရမယ့္ အခ်ိန္ အခါေကာင္းပဲ ၿဖစ္ပါတယ္။ အခ်ဳပ္အၿခာ အာဏာရဲ႕ မ႑ိဳင္ႀကီးသုံးရပ္တို႔အေနနဲ႔ ေဆာင္႐ြက္ခဲ့မႈမ်ားအေပၚ ပကတိအတိုင္း ၿပန္လည္ ဆင္ၿခင္သုံးသပ္ၿပီး သင္ခန္းစာယူၾကရပါမယ္။ ဟု သမၼတႀကီးက ေျပာသည္။

လက္ရွိအခ်ိန္၌ အစုိးရႏွင့္ အပစ္အခတ္ရပ္စဲေရးသေဘာတူညီမႈရရွိထားသည့္ လက္နက္ကုိင္အဖြဲ႔မွာ(၁၄)ဖြဲ႔ ရွိေနၿပီး KIA,TNLA တုိ႔မွာ အစိုးရတပ္မေတာ္ႏွင့္ မၾကာခဏ တုိက္ပြဲမ်ားျဖစ္ပြားေနသည္။

Thursday, January 23, 2014

တအာင္း (ပေလာင္) ဘုံစာေပ တခုတည္းျဖစ္ေရး ေဆြးေႏြး



တအာင္း (ပေလာင္) ဘုံစာေပႏွင့္ ယဥ္ေက်းမႈတစ္ရပ္ ျဖစ္ေပၚလာေရး ညီလာခံ အပါအ၀င္ ေ႐ႊဖီလက္ဖက္ ရာသီပြဲေတာ္ကို ႐ွမ္းျပည္ေျမာက္ပိုင္း၊ မန္တုံၿမိဳ႕နယ္တြင္ က်င္းပ ၿပီးစီးခဲ့ေၾကာင္း ညီလာခံ ျဖစ္ေျမာက္ေရး ဥကၠဌ တာဝင္ေက်ာ္က ေျပာသည္။

တအာင္းဘံုစာေပႏွင့္ ဘာသာစကား၊ ယဥ္ေက်းမႈမ်ား သတ္မွတ္ရန္ ျမန္မာႏုိင္ငံ
...လံုးဆုိင္ရာ (၁၀) ႀကိမ္ေျမာက္ တအာင္းစာေပ ယဥ္ေက်းမႈ ညီလာခံအား လြန္ခဲ့သည့္ မတ္လ (၂၃) ရက္ေန႔မွ (၂၆) ရက္ေန႔အထိ က်င္းပခဲ့ ရာ လူတစ္ေသာင္းေက်ာ္ တက္ေရာက္ေၾကာင္း တာ၀င္ေက်ာ္က ေျပာဆုိသည္။


“က်ေနာ္တို႕ တအာင္း အမ်ိဳးသားေတြ အတြက္ တစ္ခုတည္းေသာ ဘုံ စာေပ၊ ဘာသာ စကား နဲ႕ ယဥ္ေက်းမႈေတြ ႐ိွဖို႕ လိုအပ္ေနတဲ့ အတြက္ေၾကာင့္ (၄) ႏွစ္ တစ္ႀကိမ္ တအာင္း စာေပ ယဥ္ေက်းမႈ ညီလာခံကို ျပဳလုပ္ေပး ေလ့႐ိွခဲ့တယ္။ ဒီႏွစ္ဆို (၁၀) ႀကိမ္ေျမာက္ ညီလာခံပင္ ျဖစ္လာခဲ့ေၾကာင္း” ေျပာဆိုသည္။

အဆိုပါ ညီလာခံအား ၁၉၇၂ ခုႏွစ္က တအာင္း မ်ိဳးခ်စ္ပုဂၢိဳလ္ တာေပါ့လ္ဆံမွ ဦးေဆာင္ က်င္းပခဲ့ၿပီး တအာင္း ဘုံ ဘာသာစကား၊ စာေပ အျဖစ္ စန္းလုံ (Samlong) ကို အသုံးျပဳ သြားမည္ျဖစ္ေၾကာင္း ေ႐ြးခ်ယ္ အတည္ျပဳႏိုင္ခဲ့သည္။

တအာင္း အမ်ိဳးသားမ်ား အသံုးျပဳေနေသာ စာေပတြင္ စန္းလုံ (Samlong) ႏွင့္ ႐ူးမိုင္း (Rumai) ဟူ၍ ႏွစ္မ်ဳိး ႏွစ္စား ရွိၿပီး ယင္း စာေပ ၂ မ်ဳိးကို တစ္မ်ဳိးတည္း ျဖစ္ေပၚလာရန္ တအာင္း အမ်ိဳးသားမ်ားက ႀကိဳးပမ္း ေနျခင္းျဖစ္ေၾကာင္း တာဝင္ေက်ာ္က ဆိုသည္။

“ပေလာင္ လူမ်ိဳးမွ တအာင္း လူမ်ိဳး အျဖစ္သို႕ သုံးစြဲေခၚဆိုသြားဖို႕ တူညီေသာ အျမင္ တစ္ခုအျဖစ္ လက္ခံခဲ့ၿပီးဘဲ။ စာေပ က်ေတာ့ တစ္ခုျဖစ္လာဖို႔ လိုပါတယ္။ အဲတာေၾကာင့္ ဘယ္လို ပူးေပါင္း လုပ္ေဆာင္ သြားၾကမွာလဲ တအာင္း အမ်ိဳးသား ေခါင္းေဆာင္မ်ားရဲ႕ အျမင္ေတြ ဖလွယ္ႏိုင္ဖို႔ ဒီ ညီလာခံကို က်င္းပလာခဲ့ျခင္း ျဖစ္ပါတယ္” ဟု ဆိုသည္။

ယင္းကိစၥအေပၚ တအာင္းျပည္နယ္ လြတ္ေျမာက္ေရး တပ္ဦး PSLF ဥကၠဌ ျဖစ္သူ တာအုိက္ဘုန္းက စန္းလုံ (Samlong) စာေပအား ဘုံစာေပ အျဖစ္ လြန္ခဲ့သည့္ ႏွစ္ေပါင္း (၄၀) ေက်ာ္ ကတည္းက သတ္မွတ္လာခဲ့ ေသာေၾကာင့္ ဆက္လက္ အတည္ျပဳ သြားၾကရန္ တိုက္တြန္း ေျပာဆုိသည္။

“တအာင္း အမ်ိဳးသား တစ္ရပ္လံုး အတြက္ ၾကည့္ၿပီး တအာင္းစာေပလည္း တစ္ခု ျဖစ္သြား ေစခ်င္တယ္။ ဒါ့အျပင္ တအာင္းအမ်ိဳးသားေန႔ သတ္မွတ္သြားႏိုင္ဖို႕ အေရးကို ဆက္လက္ ေဆာင္႐ြက္သြားဖို႕ က်န္႐ိွေနေသးတယ္” ဟု ဆိုသည္။

ထုိ႔အျပင္ တအာင္း လူမ်ဳိးမ်ား၏ နာမည္ေရွ႕တြင္ အမ်ိဳးသားမ်ား အတြက္ “မိုင္”၊ အမ်ိဳးသမီးမ်ား အတြက္ “ေလြး” တို႕ကို အသုံးျပဳ ေခၚဆုိသြားရန္ႏွင့္ တအာင္း စစ္ဖက္ အရပ္ဖက္ အရာ႐ိွမ်ား အပါအ၀င္ အသက္ (၇၀) ေက်ာ္ တအာင္း အဘိုးအိုမ်ားကုိမူ “မိုင္” အစား “တာ” ဟု သံုးစြဲၾကရန္ ခ်မွတ္ထားသည္ဟု သိရေၾကာင္း တာအိုက္ဘုန္း က ေျပာဆုိသည္။

Friday, July 12, 2013

ဖက္ဒရယ္ ျပည္ေထာင္စု သေဘာတရားဆိုတာ ဘာလဲ

ဖက္ဒရယ္ဆိုတာ သေဘာတူညီသည့္ စာခ်ဳပ္လို႔အဓိပၸါယ္ရပါတယ္။ ဖက္ဒရယ္စနစ္မွာ လက္တင္ဘာသာစကား 'foedus' မွဆင္းသက္လာၿပီး သေဘာတူညီမႈ "covenant" လို႔ အဓိပါၸယ္ထြက္ပါတယ္။ ႏွစ္ဦးႏွစ္ဖက္ သေဘာတူညီမႈနဲ႔ အျပန္အလွန္ ေလးစားအသိအမွတ္ျပဳမႈကုိ အေျခခံလို႔ ႏိုင္ငံတခုကုိ အတူတကြ ပူးေပါင္းတည္ေဆာက္ၾကတာပဲ ျဖစ္ပါတယ္။

ဖက္ဒရယ္ ျပည္ေထာင္စုစနစ္မွာ တဦးတဖြဲ႔ခ်င္း အသိအမွတ္ျပဳျခင္းနဲ႔ ခြဲျခားလို႔မရဘဲ တစည္းတလုံးတည္း တန္းတူရည္တူျဖစ္မႈဟာ တၿပိဳင္နက္တည္း တည္ရွိေနပါတယ္။ (Individual indentity and Integrity) အတူတကြ ပူးေပါင္းပါ၀င္ တည္ေဆာက္ေနၾကသူအားလုံးက ငါတို႔အတူတကြ ပူးေပါင္းေနထိုင္ၾကစုိ႔ပါလို႔အားလုံးက မိမိတို႔ရဲ႕ဆႏၵသေဘာထားကို အလုိအေလွ်ာက္ ေဖာ္ထုတ္ၾကပါတယ္။ ဖက္ဒရယ္ျပည္ေထာင္စု တည္ေဆာက္ရာမွာ ေကာင္းျမတ္မွန္ကန္တဲ့ စိတ္ဆႏၵ (good will) ကုိ အလိုအေလွ်ာက္ကုိယ့္သေဘာနဲ႔ကုိယ္ (voluntarily) ပါ၀င္ေဆာင္ရြက္ သေဘာတူညီၾကရပါတယ္။ ဒီဥပေဒေရးရာ ၀ိညာဥ္ဟာ အေရးအႀကီးဆုံးျဖစ္ပါတယ္။ သေဘာထား (concept) က်မွ လက္ေတြ႔လုပ္လုိ႔ရပါတယ္။

ဒီစနစ္ဟာ ႏိုင္ငံတႏိုင္ငံမွာ မတူကြဲျပားေနတဲ့ လူမ်ိဳးမ်ား၊ ျပည္နယ္မ်ား၊ အုပ္စုမ်ားက အတူတကြစုစည္းလို႔ အခ်ဳပ္အျခာအာဏာကို ခြဲေ၀အုပ္ခ်ဳပ္တဲ့ အယူအဆတရပ္လည္း ျဖစ္ပါတယ္။ ဖက္ဒရယ္ျပည္ေထာင္စုစနစ္ က်င့္သုံးတဲ့ ႏိုင္ငံေတြမွာ တႏိုင္ငံလုံးႏွင့္ သက္ဆုိင္တဲ့အဖြဲ႔၀င္ ျပည္နယ္မ်ားနဲ႔ ဖြဲ႔စည္းထားတဲ့ ဗဟိုျပည္ေထာင္စုအစိုးရနဲ႔ ျပည္နယ္အစိုးရအျဖစ္ ဖြဲ႔စည္းထူေထာင္ ထားၾကပါတယ္။
သက္ဆိုင္ရာအစိုးရ အသီးသီးတိုင္းဟာ အခ်ဳပ္အျခာအာဏာကို အားလုံးရဲ႕ သေဘာတူညီမႈမ်ားနဲ႕ ခြဲေ၀အပ္ႏွင္းထားတဲ့အတိုင္း အျပည့္အ၀က်င့္သုံးပုိင္ခြင့္ရွိပါတယ္။ အဖြဲ႕၀င္ ျပည္နယ္မ်ားအခ်င္းခ်င္း ပူးေပါင္းေဆာင္ရြက္ၾကရာမွာ ဘယ္သူကမွ် လႊမ္းမိုးမႈမရွိေစရဘဲ ေဆာင္ရြက္ရမယ့္မူကို အဓိက ေဖာ္ေဆာင္ၾကရပါတယ္။ ဖက္ဒရယ္ျပည္ေထာင္စုစနစ္ကုိ ပုံေသ တသမတ္တည္းမယူဆရဘဲ၊ အခ်င္းခ်င္း အေပးအယူ၊အေလ်ာ့အတင္းမ်ားရွိၾကပါတယ္။ အေရးကိစၥရပ္တုိင္းကုိ က်ယ္က်ယ္ျပန္႔ျပန္႔နက္နက္ရႈိင္းရႈိုင္း စဥ္းစားညွိႏႈိုင္း ေဆြးေႏြးၾကရပါတယ္။ အဖြဲ႔၀င္မ်ားရဲ႕သေဘာတူညီခ်က္နဲ႕သာ ေရးဆြဲထားတဲ့ ဖြဲ႕စည္းပုံအေျခခံဥပေဒအတိုင္း အုပ္ခ်ဳပ္ၾကရပါတယ္။ အဖြဲ႕၀င္ျပည္နယ္မ်ားအတြင္း စုစည္းညီညြတ္မႈဟာ စစ္မွန္တဲ့ စိတ္ရင္းေစတနာနဲ႕ အျပန္အလွန္ေလးစား အသိအမွတ္ျပဳမႈေတြကို အေျခခံရပါတယ္။
 
ဖက္ဒရယ္ ျပည္ေထာင္စုစနစ္ဆိုတာ ကုိယ္ပုိင္အုပ္ခ်ဳပ္ျခင္း (Self-Rule) နဲ႕ မွ်ေ၀ အုပ္ခ်ဳပ္ျခင္း (Shared-Rule) တို႕ပဲျဖစ္ပါတယ္။ ဒီအေပၚမွာ ျပည္နယ္မ်ားအခ်င္းခ်င္း စိတ္တူကုိယ္တူ သေဘာတူလက္ခံတဲ့ ဘုံသေဘာတူညီတဲ့ စိတ္ဓါတ္တူညီမႈ ရွိေရးဟာ အဓိကက်ပါတယ္။ သေဘာတရားညီညြတ္မွ အလုပ္ညီညြတ္ပါမယ္။ အေတြးအေခၚရွိရွိ လက္ေတြ႕ အေကာင္အထည္ေဖာ္ေဆာင္ႏိုင္ပါမယ္။ ဒီေနရာမွာ အမ်ိဳးသားအသီးသီး တန္းတူညီမွ်ဖို႕၊ စည္းလုံးညီညြတ္ဖို႔နဲ႔ အတူတကြ တုိးတက္ႀကီးပြားဖို႔မူကို အခိုင္အမာ လိုက္နာရပါလိမ့္မယ္။ လူမ်ိဳးတိုင္းရဲ႕ ကိုယ့္ၾကမၼာကုိယ္ဖန္တီးခြင့္ အခြင့္အေရးကုိ ႏုိင္ငံေတာ္က အျပည့္အ၀ အေလးထားကာ အာမခံေပးႏုိင္ရပါမယ္။

ႏိုင္ငံေတာ္ တည္ေဆာက္ေရး လုပ္ငန္းရပ္တစုံလုံးကို အလုပ္အေကၽြးျပဳေရးအတြက္ ကုိယ့္ဒူးကုိယ္ခၽြန္ အဆင္းရဲအပင္ပန္းခံ လုံးပမ္းတဲ့စိတ္ဓါတ္ထားကာ အမ်ိဳးသားစီးပြားေရးနဲ႔ လူမႈဖြံ႕ၿဖိဳးတိုးတက္ေရး စီမံကိန္းေတြအရ စီးပြားေရးနဲ႕ ယဥ္ေက်းမႈကို ျမွင့္မားလာဖို႔ ေဆာင္ရြက္ႏိုင္မွာျဖစ္ပါတယ္။ ကိုယ့္ႏိုင္ငံကို ယဥ္ေက်းမႈနဲ႔ ဒီမိုကေရစီ ျမင့္ျမင့္မားမားရွိတဲ့ ႏိုင္ငံအျဖစ္ထူေတာင္ႏိုင္ဖို႔ အေရးႀကီးတဲ့ ႏုိင္ငံေရးစနစ္တရပ္လည္း ျဖစ္တယ္ဆုိတာကို ႏုလုံးသြင္းၾကရပါမယ္။
ဖက္ဒရယ္ ျပည္ေထာင္စုစနစ္ဆိုတာ ျပည္နယ္မ်ားစုေပါင္းထားတဲ့စနစ္ျဖစ္လို႔ ျပည္ေထာင္စုအစိုးရ၊ ျပည္ေထာင္စုပါလီမန္၊ ျပည္ေထာင္စုတရားရုံးတို႔နဲ႕ ျပည္ေထာင္စုအဆင့္မွာ ဖြဲ႕စည္းထားသလို ျပည္နယ္မ်ားအတြက္လဲ ျပည္နယ္အစိုးရ၊ ျပည္နယ္ပါလီမန္၊ ျပည္နယ္တရားရုံးတို႕နဲ႕ လုံး၀ကုိယ္ပိုင္အုပ္ခ်ဳပ္ေရးအတြက္ ဖြဲ႕စည္းထားၾကတာ ျဖစ္ပါတယ္။ ဖယ္ဒရယ္ ျပည္ေထာင္စုရဲ႕ သေဘာတရားကုိယ္၌က မိမိတို႔ရဲ႕ ကိုယ္ပုိင္အုပ္ခ်ဳပ္ခြင့္နဲ႕ မိမိတို႔ကိုယ္စား ဘုံလုပ္ငန္းအက်ိဳးစီးပြားကို အေကာင္အထည္ ေဖာ္ေဆာင္မယ့္သူကုိ လႊဲအပ္လုပ္ေဆာင္ေစတာျဖစ္ပါတယ္။ ဒီလို ႏုိင္ငံေရးစနစ္တရပ္ကို က်င့္သုံးျခင္းဟာ ျပည္သူ႔အုပ္ခ်ဳပ္ေရးဆိုတဲ့ ဒီမိုကေရစီကုိ ပုိမိုအားေကာင္းလာေစပါတယ္။ ဒီမိုကေရစီရွိရွိ ျပည္ေထာင္စုစစ္စစ္ ႏိုင္ငံေတာ္ကို ထူေထာင္ႏိုင္ပါမယ္။
ႏိုင္ငံရဲ႕ ႏိုင္ငံေရးစနစ္တရပ္ျဖစ္တဲ့ ဖက္ဒရယ္ျပည္ေထာင္စုစနစ္ ကို ခ်မွတ္က်င့္သုံးရာမွာ အေရးႀကီးတဲ့ အေျခခံမူ ၃ ခ်က္ကို လုိက္နာက်င့္သုံးၾကပါတယ္။

(က) လြတ္လပ္မႈ
လူတိုင္း လြတ္လြတ္လပ္လပ္ ပါ၀င္လာႏိုင္ေစဖို႔ လြတ္လပ္မႈကို က်ယ္ျပန္႔ေအာင္ လုပ္ေဆာင္ေပးရပါတယ္။ လြတ္လပ္မႈကို က်င့္သုံးတဲ့ေနရာမွာလည္း တျခားသူမ်ားရဲ႕ အက်ိဳးကို ထိခိုက္နစ္နာေစတဲ့ လုပ္ငန္းရပ္ေတြ မပါေစရပါဘူး။ ဒီမိုကေရစီ အေျခခံလြတ္လပ္မႈတစုံလုံးရွိရပါမယ္။

(ခ) ပူးေပါင္းပါ၀င္ေဆာင္ရြက္မႈ
ဆႏၵအေလွ်ာက္ ပူးေပါင္းပါ၀င္တာမ်ိဳးျဖစ္ရပါမယ္။ ဘယ္မူ၀ါဒကိုမဆုိ ခ်မွတ္ထားတဲ့ေနရာမွာ ပူးေပါင္းပါ၀င္မႈမရွိဘူးဆိုရင္ ဖယ္ဒရယ္ျပည္ေထာင္စု ပန္းတိုင္ကို ေရာက္ဖို႔မလြယ္ကူပါဘူး။ ပူးေပါင္းပါ၀င္မႈကုိ ဒီမိုကေရစီက်င့္သုံးရာမွာ အမ်ားဆုံးေတြ႕ႀကဳံရမွာ ျဖစ္ပါတယ္။ ဖယ္ဒရယ္ျပည္ေထာင္စုကို အေကာင္အထည္ ေဖာ္ေဆာင္ရာမွာ ပူးေပါင္းေဆာင္ရြက္တဲ့အခါ ဒီမိုကေရစီ သေဘာတရား အေျခခံကို စနစ္တက် လုိက္နာရပါတယ္။

(ဂ) ေကာင္းမြန္သည့္ အစိုးရတရပ္
စီမံအုပ္ခ်ဳပ္မႈ ေကာင္းမြန္တယ္ဆိုတာ ျပည္သူလူထုရဲ႕ အက်ိဳးစီးပြား ဖြံ႕ၿဖိဳးတုိးတက္ေရးကုိ တရားမွ်တ နည္းလမ္းက်စြာ စီမံခန္႕ခြဲတာကို ေခၚပါတယ္။ အဂတိတရား လုံး၀ကင္းရွင္းရပါမယ္။ စစ္စစ္မွန္မွန္ ကိုယ္ပုိင္အုပ္ခ်ဳပ္ေရးမ်ိဳးသာ ျဖစ္ရပါမယ္။ စစ္မွန္တဲ့ ကိုယ့္ၾကမၼာကိုယ္ဖန္တီးေရး ျဖစ္ရမယ္။ တရားမွ်တတဲ့ အာဏာခြဲေ၀မႈမ်ိဳး ရွိရပါမယ္။

ဖက္ဒရယ္ ျပည္ေထာင္စုစနစ္နဲ႕ အုပ္ခ်ဳပ္လွ်င္ ဗဟုိျပည္ေထာင္စု အစိုးရနဲ႕ ျပည္နယ္ အစုိးရတို႕ဟာ အရာရာတုိင္းမွာ ေဆြးေႏြးမႈနဲ႕သေဘာတူညီမႈအေပၚမွာ အေျခခံရပါတယ္။ ဒီသေဘာတူဆုံးျဖတ္ခ်က္ေတြကို ဖြဲ႕စည္းပုံအေျခခံဥပေဒကသာ အာမခံထားရပါတယ္။ ျပည္ေထာင္စု စနစ္ဟာ ေစ့စပ္ညွိႏႈိုင္းမႈမွာ အလြန္အေရးႀကီး ပါတယ္။ ညွိႏႈိင္းမႈမရွိ၊ အေလ်ာ့အတင္းမရွိလွ်င္ ဘယ္လိုမွ ေရွ႕ဆက္ ေလွ်ာက္လွမ္းႏိုင္ မွာမဟုတ္ပါ။ ညွိႏႈိင္း အေျဖရွာလုိတဲ့ စိတ္ရင္း ဆႏၵရွိရပါမယ္။ တဖက္ႏွင့္ တဖက္ အျပန္အလွန္ ေလးစား အျပန္အလွန္ အသိအမွတ္ျပဳရပါမယ္။ သည္းခံ စိတ္ရွည္မႈ႕နဲ႕သာ ညွိႏႈိင္းေဆာင္ရြက္ၾကရပါမယ္။ ရည္မွန္းခ်က္ ေပါက္ေျမာက္ေအာင္ျမင္ဖို႔ဆိုလွ်င္ တဖက္လူရဲ႕ ဆႏၵကိုလည္း ေလးစားရမယ္။ ကိုယ့္ဆႏၵနဲ႔ကိုယ္ခ်ည္း ေလွ်ာက္လွမ္းလို႕ မရပါ။ အားလုံးသေဘာတူညီမႈအေပၚ အေျခခံၿပီး စိတ္ရွည္ရွည္ထား ေဆာင္ရြက္သြား ရန္လိုပါတယ္။

Tuesday, June 11, 2013

ညီေနာင္တိုင္းရင္းသား ပါတီမ်ား ဖက္ဒေရးရွင္း ၁၅ ပါတီ၏ (၁၅ ) ႀကိမ္ေျမာက္ အစည္းအေ၀း က်င္းပ

ညီေနာင္တိုင္းရင္းသား ပါတီမ်ား ဖက္ဒေရးရွင္း ၁၅ ပါတီ၏ (၁၅) ႀကိမ္ေျမာက္ အစည္းအေ၀းပြဲအား ဇြန္ ၁၁ ရက္က ေတာင္ႀကီးၿမိဳ႕ရွိ က်ားျဖဴပါတီ ႐ံုးခ်ဳပ္တြင္ က်င္းပခဲ့ေၾကာင္း သတင္းရရွိသည္။
အဆိုပါ ညိႇႏႈိင္းေဆြးေႏြးပြဲသို႔ တိုင္းရင္းသားပါတီ ၁၅ ခုမွ ေခါင္းေဆာင္မ်ား၊ ပါတီ၀င္မ်ား တက္ေရာက္ခဲ့ၿပီး ၆၀ ဦးခန္႔ တက္ေရာက္ခဲ့ေၾကာင္း သိရသည္။
"ကြၽန္ေတာ္တို႔ ညီေနာင္ပါတီေတြရဲ႕ ေဆြးေႏြးပြဲ က်င္းပတာ (၁၅) ႀကိမ္ ရွိပါၿပီ။ ေဆြးေႏြးပြဲ ရလဒ္ေတြကို မနက္ျဖန္ ညေနမွာ ထုတ္ျပန္မွာ ျဖစ္ပါတယ္။ ေဆြးေႏြးေနတဲ့ အခ်ိန္မွာေတာ့ သတင္းယူျခင္း မျပဳရန္ ေမတၲာရပ္ခံပါတယ္။ ညေနပိုင္းမွာေတာ့ ေတာင္ေပၚသား ဟိုတယ္မွာ လြတ္လြတ္လပ္လပ္ သတင္းေမးျမန္း ရယူႏိုင္ပါတယ္" ဟု တာ၀န္ရွိသူ တစ္ဦးက ေျပာၾကားသည္။
ညီေနာင္တိုင္းရင္းသား ပါတီမ်ား ဖက္ဒေရးရွင္းသို႔ ၀င္ေရာက္ရန္ အျခားပါတီ ေျခာက္ခုကလည္း လုပ္ေဆာင္ေနၿပီး ယင္းပါတီမ်ားမွာ တုိင္းလိုင္ (ရွမ္းနီ) အမ်ိဳးသားမ်ား ဖြံ႕ၿဖိဳးတိုးတက္ေရး ပါတီ၊ ဓႏုတိုင္းရင္းသား လူမ်ဳိးမ်ား ဒီမုိကေရစီ ပါတီ၊ အ႐ိႈခ်င္း အမ်ဳိးသား ပါတီ၊ တေအာင္း (ပေလာင္) အမ်ဳိးသား ပါတီ၊ ပအို႔၀္အမ်ဳိးသား အဖြဲ႕ခ်ဳပ္ႏွင့္ "၀" ဒီမိုကေရစီ ပါတီတို႔ ျဖစ္သည္။
ေဆြးေႏြးပြဲ သတင္းရယူရန္ မီဒီယာ ခုနစ္ခုမွ သတင္းေထာက္မ်ား ေရာက္ရွိေနျပီး ပီအာစနစ္ ကိစၥႏွင့္ ဖက္ဒရယ္ျပည္ေထာင္စု ကိစၥမ်ားကို အဓိက ေဆြးေႏြးဖြယ္ရွိေၾကာင္း သိရသည္။ ထို႔ျပင္ ေမ ၂၈ ရက္မွ ၃၁ ရက္ေန႔အထိ ျမစ္ႀကီးနားၿမဳိ႕တြင္ ျပဳလုပ္ခဲ့သည့္ ၿငိမ္းခ်မ္းေရး ေဆြးေႏြးပြဲမွ ထြက္ေပၚလာသည့္ ရလဒ္မ်ားအေပၚ မူတည္ၿပီး NBF ၏ ေရွ႕ဆက္သြားမည့္ မူ၀ါဒမ်ား၊ ၿငိမ္းခ်မ္းေရး ျဖစ္စဥ္မ်ားအေပၚ ကူညီႏုိင္မည့္ အခ်က္မ်ားကုိလည္း ထည့္သြင္းေဆြးေႏြး သြားမည္ျဖစ္ေၾကာင္း သိရသည္။
လက္ရွိ တရား၀င္ ညီေနာင္တိုင္းရင္းသား ပါတီမ်ားမွာ ရွမ္းတုိင္းရင္းသားမ်ား ဒီမုိကရက္တစ္ ပါတီ၊ ခ်င္းအမ်ဳိးသား ပါတီ၊ ရခုိင္တိုင္းရင္းသားမ်ား တိုးတက္ေရးပါတီ၊ မြန္ေဒသလံုးဆိုင္ရာ ဒီမိုကေရစီ ပါတီ၊ ဖလံု-စေ၀ၚ ဒီမိုကရက္တစ္ ပါတီ၊ ကယန္းအမ်ဳိးသား ပါတီ၊ အင္းအမ်ဳိးသား ဖြံ႕ၿဖိဳးတိုးတက္ေရး ပါတီတို႔ ျဖစ္သည္။
ညီေနာင္တိုင္းရင္းသား ပါတီမ်ား ဖက္ဒေရးရွင္းသို႔ ၀င္ေရာက္ရန္ အျခားပါတီ ေျခာက္ခုကလည္း လုပ္ေဆာင္ေနၿပီး ယင္းပါတီမ်ားမွာ တုိင္းလိုင္ (ရွမ္းနီ) အမ်ိဳးသားမ်ား ဖြံ႕ၿဖိဳးတိုးတက္ေရး ပါတီ၊ ဓႏုတိုင္းရင္းသား လူမ်ဳိးမ်ား ဒီမုိကေရစီ ပါတီ၊ အ႐ိႈခ်င္း အမ်ဳိးသား ပါတီ၊ တေအာင္း (ပေလာင္) အမ်ဳိးသား ပါတီ၊ ပအို႔၀္အမ်ဳိးသား အဖြဲ႕ခ်ဳပ္ႏွင့္ "၀" ဒီမိုကေရစီ ပါတီတို႔ ျဖစ္သည္။